Monday 29 November 2010

Gedwongen in de kou

De komende dagen blijft het volgens de weerberichten koud en zal het zelfs nog kouder worden. De winter is dit jaar zo vroeg in het land als in 1993 toen het land op 29 november even verlamd werd door de plotse hevige sneeuwval. Deze is er vandaag nog niet maar wel de de koude die verscheiden daklozen moeten trotseren.



Vanaf vandaag zal er een stevig oostenwind opsteken die het koudegevoel zal verhogen, waardoor de gevoelstemperatuur tot -10° Celcius zal komen. Dan zonder een mogelijkheid zitten om de warmte van een vuur te voelen, een warm kopje troost (koffie of chocolademelk), zonder een warme maaltijd en enkel maar koude ondergrond, erbarmelijke schoenen, een stuk karton als matras ... het is eigenlijk mensonwaardig ... en er gebeurt weinig er tegen in deze maatschappij.

Als christenen hebben wij een verantwoordelijkheid tegenover de maatschappij. Zijn wij bereid deze te nemen?

Lees meer:
> Overleven in koude is schandalig
> Brusselse daklozencentra al vol door vrieskou
video: journaalfragment

Saturday 27 November 2010

Immanente gerechtigheid

Het woord "immanente gerechtigheid" is al ter sprake gevallen in Uitlatingen van de Aartsbisschop en het aansluitend artikel Uitspraken van Aartsbisschop over HIV besmetten.

Marcel Broesterhuizen, permanent diaken van het bisdom Den Bosch en hoogleraar aan de faculteit Godsdienstwetenschappen van de KU Leuven  haalt het volgende aan in

Mensen: van nature persoon op het Blog Biofides

> "

“Immanent” duidt erop dat het gaat om iets dat binnen de natuurlijke, geschapen orde ligt, iets dat opgesloten is in de aard van de dingen. “Immanent” staat tegenover “transcendent”, een begrip waarmee we datgene aanduiden dat boven de materiële, geschapen werkelijkheid uitstijgt, voor gelovigen God. Bij immanente gerechtigheid is dus geen factor van buitenaf, ook God niet, rechtstreeks als uitvoerder van een vonnis betrokken.

“Immanente gerechtigheid” is een vertaling van het Franse “justice immanente”. Dit begrip is het eerst gebruikt door de negentiende-eeuwse Franse socialistische filosoof Proudhon: hij duidde ermee aan dat bepaalde ontwikkelingen in economie en maatschappij vanzelf tot bepaalde gevolgen ten positieve of ten negatieve leidden. Het kapitalisme leidt er vanzelf en onstuitbaar toe dat de rijken steeds rijker en de armen steeds armer worden, en het lot dat de armen treft leidt er vanzelf toe dat zij in opstand komen. In die zin wreekt het kapitalisme zichzelf, er is geen enkele rechter voor nodig die er een oordeel over uitspreekt. In die zin betekent “justice” iets anders dan gerechtigheid zoals wij dat in het Nederlands gebruiken. Het gaat om een moreel neutrale gebeurtenis die in de aard van de dingen besloten ligt." <


Lees meer in Mensen: van nature persoon

Friday 26 November 2010

Our God is an awesome God

God’s existence is assumed, self-evident. In Psalm 14:1 we are told, ‘The fool has said in his heart,  There is no God! They acted corruptly; they have done abominable works, there is none who does  good.’
God His invisible attributes, namely, his eternal power and divine nature, have been clearly  perceived, ever since the creation of the world, in the things that have been made. By those things we can see that the Creator of this all is an awesome God.


***



***

Michael W Smith - Awesome God



Thursday 25 November 2010

Grote boek der Apokriefen - Lezing

Dinsdag 30 november 2010 geeft Jacob Slavenburg een bijzondere lezing over het grote boek der Apokriefen. In deze lezing zal hij ingaan op de verhouding tussen de bijbelse en apokriefe geschriften en tevens op het vroegste, deels onbekende christendom, het Judese christendom.

Een lezing over de bont gekleurde verzameling van geschriften uit verschillende richtingen binnen het vroege pluriforme christendom.

Locatie: ontmoetingsruimte van de Gereformeerde Kerk aan de Willemstraat 15 in

               Bodegraven (ingang t.o. Evertshuis)

Aanvang: 20.00 uur (zaal open 19.30 uur)

Deelname: € 12,--



> Lezing Het Grote boek der Apokriefen Door: Jacob Slavenburg

Wednesday 24 November 2010

Church sent into the world

David Bosch writes, “The involvement in the world should lead to a deepening of our relationship with and dependence on God, and the deepening of this relationship should lead to an increasing involvement in the world.” Tod Hiestand writes: " the individual church must see itself as sent into the world, it must also see itself as sent into the world along with the church catholic."

The mission of the church is derived from Jesus' call to gather together. also the apostle Paul called us not to neglect our own congregational meetings which form the church, (Hebrews 10:25)
The church’s call to be a “sign, witness and foretaste” of the coming Kingdom may not be overlooked.

God has sent the church so that in His mission His “love and attention are directed primarily at the world". God has given His son as the foundation of the Church.

We are all part of the world but God and His son Jesus have given us the task to distantiate from the worldly matters. The church that “goes” is the church that finds its primary identity detached from the world and set apart as holy.  The separate and untainted church rightfully understands that it needs to be a witness for the gospel.
Missiologist David Bosch writes: “Spirituality or devotional life seems to mean withdrawal from the world, charging my batteries, and then going out into the world. The image is of an automobile that runs on batteries only.”
Jesus light of Israel, but also for all people, states the need for us to remain set apart in their sentness, “They are not of the world, even as I am not of it. Sanctify them by the truth; your word is truth.”(John 17:18) We can hope to reap which shall only be possible if we properly reflect the teachings of Christ Jesus. Christ means ‘Messiah’, the  anointed one. He was anointed in order " to preach the Gospel" (Luke 4:18); and we too have been anointed insofar as we are in Christ, the anointed one (2 Corinthians 1:21). Therefore as He was ordained a preacher of the Gospel to the world, we too share that honour (as we do all His honours, to some extent). He was anointed (‘oiled’) by God in order to give the oil of joy to His people; He shared His experience of anointing with us, and we must go out and do likewise (Isaiah 61:1,2) (cp. Luke 4:18).

Isaiah’s description of the beauty of Christ’s preaching in (Isaiah 52:7) is quoted by Paul concerning every preacher of the Gospel (Romans 10:15); the “he” of (Isaiah 52) is changed to “them” in Romans 10. And Paul is quoting this Old Testament prophecy about Jesus to prove that we are all “sent” to preach the Gospel. The validity of our commission to preach is quite simply that Jesus Himself preached; in this way we are all personally “sent” to preach, simply because He was sent to preach. As the Father sent Him, so He sends us.  We should be ambassadors for Christ (2 Corinthians 5:20) and we should show the world that we are united in that one Body of Christ. Jesus prays that they would remain unified, “May they be brought to complete unity to let the world know that you sent me and have loved them even as you have loved me.” With Jesus’ prayer as a foundation for understanding the nature of the church we see that the Church finds itself in the world, yet set apart and unified.

We as brothers and sisters in Christ do have to be unified if we desire to have an effective witness in the world and to build a true church of Christ. We can not be monads or private disciples going our own way, out of love for our fellow believers we do have to share the love of Christ and our own love with the whole community.

We need to speak out against the suburban value of extreme individualism and call Christians back to community. We should prepare the ground, fertilise the field, and plant Bible based structures.

We need to deconstruct the value of consumerism in a way that leads instead to sacrificial living and we need to understand how our individualism and consumerism lead us to neglect the hurting and needy people in our neighborhoods and cities. We cannot stay together in a closed or isolated cocoon. It can help everybody if we can move from an individualized witness to a more robust and powerful communal witness.

Jesus was not about sending his disciples out by themselves into their individualized world to “share the gospel” so that people could “go to heaven when they die.” Rather, he was sending them out to be a communal, public witness to the Kingdom that he was announcing and inaugurating. We need a Church that rejects the lone ranger mentality and lives in sacrificial and compassionate community.

(Based on ideas from Todd Hiestand and Duncan Heaster)

Congregate, to gather, to meet

Congregate, to gather, to meet

You can find the Dutch version of this article
U kan de Nederlandse versie van dit artikel vinden onder:
Verzamelen, bijeenkomen, samenkomen, vergaderen
Under the tags ”Verzamelen”, “vergaderen”: to gather; come together; congregate;forgather(“vergadering”) gather; group; “bijeenkomen” & “vergaderen” meet you shall be able to find articles with as subject the coming together of people +


Ontario Christadelphian Fraternal Meeting with picnic

Congregate(people) forgather(meeting) gather(people) group(people) meet(meeting); get together, come together

To meet, to come together; come to talk and to take decisions together; To meet something to discuss to assemble; collect themselves; group themselves; unite themselves; meet each other; bringing people together;  bringing people with you; to bring with; to take along; keeping a meeting; to reunion; meeting confers, congress.

From Middle English gaderen, from Old English gaderian (“to gather, assemble”), from Proto-Germanic *gadurōjanan (“to bring together, unite, gather”), frequentative of Proto-Germanic *gadōjanan (“to hold together”), from Proto-Indo-European *gʰhedʰ- (“to unite, assemble, keep”). Cognate with Dutch gaderen, garen (“to gather”), Middle High German gadern (“to gather”), Old Frisian gadia (“to unite”), German begatten (“to mate”). Compare also Old English gæd (“society, fellowship, union”).

To come together by mutual approach; esp., to come in contact, or into proximity, by approach from opposite directions; to join; to come face to face; to come in close relationship; as, we met in the street; two lines meet so as to form an angle.

To come together
To assemble together; to congregate; To collect into one place or body; to bring or call together; to convene;To come together by mutual concessions; hence, to agree; to harmonize; to unite; To meet or come together, as a number of individuals.
To bring into one place, or into a united body; to gather together.
An assembling together; esp., the assembling of huntsmen for the hunt; also, the persons who so assemble, and the place of meeting.
Assemble, Assembling; Meet, Meeting; Unite; club; group; flock; A meeting or get-together; a party or social function; an assembly for a common purpose (as worship)
gathering; the social act of assembling; gathering of people for discussion, etc.
a concourse of spectators or participants for some purpose of common interest;
a congregation; a group of persons together in one place


Congregation

Mid-14c., "a gathering, assembly," from O.Fr. congregacion (12c., Mod.Fr. congrégation), from L. congregationem (nom. congregatio), noun of action from congregare (see congregate). Used by Tyndale to translate Gk. ekklesia in New Testament and by some Old Testament translators in place of synagogue. (Vulgate uses a variety of words in these cases, including congregatio but also ecclesia, vulgus, synagoga, populus.) Protestant reformers in 16c. used it in place of church; hence the word's main modern sense of "local society of believers" (1520s).[1]

Synagogue

Late 12c., from O.Fr. sinagoge (11c.), from L.L. synagoga "congregation of Jews," from Gk. synagoge "place of assembly, synagogue," lit. "meeting, assembly," from synagein "to gather, assemble," from syn- "together" + agein "bring, lead" (see act). Used by Greek translators of the Old Testament as a loan-translation of late Heb. keneseth "assembly" (cf. beth keneseth "synagogue," lit. "house of assembly.")

Convention; summit; rendezvous; symposium

Bethel

Congregation
n

1. (Christianity / Ecclesiastical Terms) a group of persons gathered for worship, prayer, etc., esp in a church or chapel
2. The act of congregating or collecting together
3. A group of people, objects, etc., collected together; assemblage
4. (Christianity / Ecclesiastical Terms) the group of persons habitually attending a given church, chapel, etc.
5. (Christianity / Roman Catholic Church) RC Church
a. a society of persons who follow a common rule of life but who are bound only by simple vows
b. an administrative subdivision of the papal curia
c. an administrative committee of bishops for arranging the business of a general council[2]

Congregation an assembly of persons or things; a group of religious persons under a common rule; the Christian Church collectively; those attending a religious service. See also community, confession.[3]

Examples: congregation of holy apostles, 1526; of gaseous atoms, 1883; of birds; of cardinals; of elves, 1809; of fish, 1865; of goods; of hypocrites, 1611; of holy maidens; of monasteries [e.g., Congregation of Cluny]; of oyster and scallop shells, 1717; of people, 1486; of plovers, 1430; of princes, 1539; of fine qualities, 1878; of saints, 1535; of soldiers, 1598; of vapour, 1602; of water, 1526; of winds; of worshippers.[4] (Dictionary of Collective Nouns and Group Terms. Copyright 2008 The Gale Group, Inc. All rights reserved.)

The Hebrew ‘ e·dhah’ from ja·adh = to intend, to agree (2 Samuel 20:5; Jeremia 47:7; Levites 8:4, 5; Judges 21:10; Exodus 12:3; Numbers 32:4; 1 king 8:5; Numbers 27:17).

Hebrew word mo·edh inferred from the same radical as e·dhah and meaning „intended time or „agreed place (1 Samuel 13:8; 20:35; Exodus 27:21; Levites 23:2, 4, 37, 44; Isaiah 33:20)

Jewish term miq·ra´', which „mean “samenkomst” = “coming together”, from the basic word qa·ra´' (clamour, clamor, calling) + „holy gathering” (Isaiah 4:5; Exodus 12:16; Levites 23:2, 3)

Hebrew qa·hal', that is relative to a verb which means „convene; to meet, to call together (Exodus 35:1; Levites 8:4). Sometimes qa hal' (municipality) used together with e·dhah (meeting) (Levites 4:13; Numbers 20:8, 10).

Forms of both terms can be found in the expression „ meeting of municipality of Israel [Hebr.: qehal' adhath-Jis·yard·´el]. (Exodus 12:6) It frequently is used for an organised group of people and can be found in the expressions „municipality of Israel (Levites 16:17; Jozua 8:35; 1 Kings 8:14), „municipality of the true God (Nehemiah 13:1), „municipality of Jehovah (Deuteronomy 23:2, 3; Micha 2:5), and „Jehovah’s municipality (Numbers 20:4; 1 Chronicles 28:8). Qa·hal' indicates several types of gatherings together of people, like for religious aims (Deuteronomy 9:10; 18:16; 1 Kings 8:65; Psalms 22:25; 107:32), for treating administrative matters (1 Kings 12:3) and for warfare (1 Samuel 17:47; Ezra 16:40 [meeting]). In the Greek ek·kle'si·a, which has been inferred of two Greek radicals, namely ek that „from mean, and ka'le·o, which means „call”. In the Septuagint the Greek word ek kle'si·a (ecclesia) becomes usually used as a translation of the Hebrew word·qa hal', like in Psalm 22:22 (21: 23, LXX).

To meet, meets
: Ek·kle·si'a·son; Lat.: Con'gre·ga.

‘Atsa·rah’, have been reflected with „solemn meeting”. This term is used concerning the “Loofhuttenfeest” = the Feast of Tabernacles or Sukkoth and the Feast of Unleavened Bread or Pascha or Pesa(c)h. (Levites 23:36; Deuteronomy 16:8).

public meeting (Gr.: su·na·go'ge) synagogue, sinagoge, synagoga congregation or group of Jews, place of meeting,  meeting, meets, collects, assembles, bringing together , leading together; house of meeting. (See above)

Confidential meetings of a several nature are indicated by the Hebrew word sodh that means „confidential discussion; confidential ambulatory (Psalm 83:3; Job 29:4). It is reflected in Psalm 89:7 with „intimate group„: God is to be held in awe among the intimate group of holy ones; He is grand and fear-inspiring over all who are round about him.”The Greek ek·kle'si·a (from ek, “from” and kle'sis, „a calling”) in the Greek Septuagint it is usually used as a translation of the Hebrew qa·hal' (municipality) and sometimes of e·dhah (meeting), although the last word is also reflected with the Greek expression su·na·go'ge (that means “bringing together “from sun, „together”, and a'go, „to bring”) (see above). In Christian Greek writings ek·kle'si·a becomes usually reflected with „municipality. The Greek word su·na·go'ge “synagogue” is used in Acts of the Apostles 7: 13:43 concerning the meeting in the synagogue and in James 2:2 („meeting).In Wcts 7:38 it is used for the municipality Israel. Another Greek expression, pa·ne'gu·ris (from pan, „all”, and a'go·ra, which indicates each type of meeting), is reflected in Hebrews 12:23 with „general meeting.[5]

Meeting can happen at open places or in public buildings, synagogues, speech or prayer places or other. Jesus brought a lot of people on their legs to collect them around him. Christ met frequently with his disciples to give them mental instruction, and after his dead his followers came together, as on the Whitsunday in 33 C.T., when the Holy Spirit was poured out to those who were gathered together. (Acts 2:1 - 4).
In imitation of the example which Jesus had given them the apostles and the first Christians brought together also people to meet together, to study the Word of God and to bring a memory time with breaking bread.


Already before Jesus, attention was being given by the people of God to come together or to meet to study the Holy Scriptures together, and to spend time on the praise for Jehovah. Paul advised the believers not to neglect the regular meetings of God’s people: „ Let us hold fast the public declaration of our hope without wavering, for he is faithful that promised. And let us consider one another to incite to love and fine works, not forsaking the gathering of ourselves together, as some have the custom, but encouraging one another, and all the more so as you behold the day drawing near.” (Hebrews 10:23- 25) These meetings could take place in the ekklesia or ecclesia. (Acts 7:38; 8:1; 13:1; 19:23, 24, 29, 32, 41; 1 Corinthians 12:28; 2 Corinthians 1:1), but they could also take place simply in the house of fellow believer. (Romans 16:5; Philemon 2).

In agreement with that there is also spoken of separate Christian municipalities or „municipalities of God (Acts of the Apostles 15:41; 1 Corinthians 11:16). In older Dutch translations sometimes the word „church” is used in places which are related to the Christian municipality, like in 1 Corinthians 16:19 (KB; Leu). Since many people by the word ‘church’ think rather of a building where religious services are kept then to a municipality which practices its religion, the translation „church” can be misleading. For this reason we prefer as brothers of Christ rather to use the word ‘ecclesia’. The association of the “church” with the Roman Catholic Churches with cross constructions and church tower must be laid aside and the church must be considered as the Body of Christ made up by the collection of believers. The meeting believers form together the church. They must feed and prove the church community.

Jehovah has imposed to His people to come together and to hold meetings: “And I shall certainly bring upon YOU a sword wreaking vengeance for the covenant; and YOU will indeed gather yourselves into YOUR cities, and I shall certainly send pestilence into the midst of YOU, and YOU must be given into the hand of an enemy. “(Leviticus 26:25) (When you come together, BBE; huddled in your cities, CJB) “Only watch out for yourself and take good care of your soul, that you may not forget the things that your eyes have seen and that they may not depart from your heart all the days of your life; and you must make them known to your sons and to your grandsons, 10 the day that you stood before Jehovah your God in Ho´reb, when Jehovah said to me, ‘Congregate the people together to me that I may let them hear my words, that they may learn to fear me all the days that they are alive on the soil and that they may teach their sons.’ (Deuteronomy 4:9-10)


“Congregate the people, the men and the women and the little ones and your alien resident who is within your gates, in order that they may listen and in order that they may learn, as they must fear Jehovah YOUR God and take care to carry out all the words of this law.” (Deuteronomy 31:12) ““Therefore say, ‘This is what the Sovereign Lord Jehovah has said: “I will also collect YOU from the peoples and gather YOU from the lands among which YOU have been scattered, and I will give YOU the soil of Israel. And they will certainly come there and remove all its disgusting things and all its detestable things out of it. And I will give them one heart, and a new spirit I shall put inside them; and I shall certainly remove the heart of stone from their flesh and give them a heart of flesh, in order that they may walk in my own statutes and keep my own judicial decisions and actually carry them out; and they may really become my people and I myself may become their God.”’ (Ezekiel 11:17-20) “For all the peoples, for their part, will walk each one in the name of its god; but we, for our part, shall walk in the name of Jehovah our God to time indefinite, even forever. “In that day,” is the utterance of Jehovah, “I will gather her that was limping; and her that was dispersed I will collect together, even her whom I have treated badly. And I shall certainly make her that was limping a remnant, and her that was removed far off a mighty nation; and Jehovah will actually rule as king over them in Mount Zion, from now on and into time indefinite.  (Micha 4:5-7) And, indeed, because the wine is dealing treacherously, an able-bodied man is self-assuming; and he will not reach his goal, he who has made his soul spacious just like She´ol, and who is like death and cannot be satisfied. And he keeps gathering to himself all the nations and collecting together to himself all the peoples. (Habakuk 2:5) “ “‘Therefore keep yourselves in expectation of me,’ is the utterance of Jehovah, ‘till the day of my rising up to [the] booty, for my judicial decision is to gather nations, for me to collect together kingdoms, in order to pour out upon them my denunciation, all my burning anger; for by the fire of my zeal all the earth will be devoured. For then I shall give to peoples the change to a pure language, in order for them all to call upon the name of Jehovah, in order to serve him shoulder to shoulder.’ “(Zephaniah 3:8-9) “The ones grief-stricken in absence from [your] festal season I shall certainly gather together; absent from you they happened to be, because of bearing reproach on her account. “(Zephaniah 3:18) “For where there are two or three gathered together in my name, there I am in their midst.” (Matthew 18:20) “ “Jerusalem, Jerusalem, the killer of the prophets and stoner of those sent forth to her,—how often I wanted to gather your children together, the way a hen gathers her chicks together under her wings! But YOU people did not want it. Look! YOUR house is abandoned to YOU. For I say to YOU, YOU will by no means see me from henceforth until YOU say, ‘Blessed is he that comes in Jehovah’s name!’” (Matthew 23:37-39) “In that very hour certain Pharisees came up, saying to him: “Get out and be on your way from here, because Herod wants to kill you.” And he said to them: “Go and tell that fox, ‘Look! I am casting out demons and accomplishing healing today and tomorrow, and the third day I shall be finished.’ Nevertheless, I must go on my way today and tomorrow and the following day, because it is not admissible for a prophet to be destroyed outside of Jerusalem. Jerusalem, Jerusalem, the killer of the prophets and stoner of those sent forth to her—how often I wanted to gather your children together in the manner that a hen gathers her brood of chicks under her wings, but YOU people did not want [it]! Look! YOUR house is abandoned to YOU. I tell YOU, YOU will by no means see me until YOU say, ‘Blessed is he that comes in Jehovah’s name.’” (Luke 13:31-35) And they continued devoting themselves to the teaching of the apostles and to sharing [with one another], to taking of meals and to prayers. (Acts 2:42) “Just as he chose us in union with him before the founding of the world, that we should be holy and without blemish before him in love.  For he foreordained us to the adoption through Jesus Christ as sons to himself, according to the good pleasure of his will, in praise of his glorious undeserved kindness which he kindly conferred upon us by means of [his] loved one. By means of him we have the release by ransom through the blood of that one, yes, the forgiveness of [our] trespasses, according to the riches of his undeserved kindness. This he caused to abound toward us in all wisdom and good sense, in that he made known to us the sacred secret of his will. It is according to his good pleasure which he purposed in himself for an administration at the full limit of the appointed times, namely, to gather all things together again in the Christ, the things in the heavens and the things on the earth. [Yes,] in him, in union with whom we were also assigned as heirs, in that we were foreordained according to the purpose of him who operates all things according to the way his will counsels, that we should serve for the praise of his glory, we who have been first to hope in the Christ.” (Ephesians 1:4-12) “19 Therefore, brothers, since we have boldness for the way of entry into the holy place by the blood of Jesus, 20 which he inaugurated for us as a new and living way through the curtain, that is, his flesh, 21 and since we have a great priest over the house of God, 22 let us approach with true hearts in the full assurance of faith, having had our hearts sprinkled from a wicked conscience and our bodies bathed with clean water. 23 Let us hold fast the public declaration of our hope without wavering, for he is faithful that promised. 24 And let us consider one another to incite to love and fine works, 25 not forsaking the gathering of ourselves together, as some have the custom, but encouraging one another, and all the more so as YOU behold the day drawing near. “(Hebrews 10:19-25) (NWT)

Jesus gave a superb example in showing appreciation for spiritual meetings. At a youthful age of twelve years he gave proof of his love for God’s house in Jerusalem. His parents had got rid of him, but found him finally whereas he spoke in the temple with teachers concerning the Word of God. As a response to the concern of his parents Jesus asked respectfully: „Did you not know that I must be in the [house] of my Father?” (Luke 2:49) Humbly the young Jesus returned with his parents to Nazareth. There he continued to show his love for meetings concerning worship by being regularly present in the synagogue. The Bible reports thus that he, when he started his service, „he came to Naz´a·reth, where he had been reared; and, according to his custom on the Sabbath day, he entered into the synagogue, and he stood up to read.”  After Jesus had read and explained Isaiah 61:1, 2 and had surprised the listeners with the pleasing words which originated from his mouth. (Luke 4:16, 22).

Jesus not only gave the example of preaching and of a healthy manner to associate with others. He urged his followers not to renounce to meet. We have to, in the extension of the work of Jesus Christ and his disciples, to follow them and have to bring others to gather together, looking to it that as many as possible come to God’s municipality (Matthew 24:14, 45; Luke 12:42 - 44; Revelation of John 7:9 - 14). Such as it was important in the municipality Israel to keep meetings for the worship of Jehovah and for a consideration of His law (Deuteronomy 31:12; Nehemiah 8:1 - 8) we must consider to accomplish in this way meetings for the worship of Jehovah and studying the book as an essential characteristic of the Christian municipality of God. If we really want to be considered as a component of the body of Christ we must take care that we form together with others a municipality in Christ, `a meeting in Christ’ or an ecclesia.


The Christian meetings thus must be for us a source of encouragement. It must form occasions where we feel that we our united with each other in Christ. It must, as well be moments where we sense how refreshing it is for being together with loving brethren and sisters that have the same interest for God but also feel interested in each other and also want to persist to the end! We cannot permit it to take this loving provision of Jehovah for us rashly. Let us by means of our hard-working personal study and our regular visits to meetings “become adults in intellectual capacities”. (1 Corinthians 14:20).

The writer of the letter to the Hebrews admonished to the recipients of his letter thus to not forsake mutual meetings (10:24, 25) and that everyone by that meeting can take a particular task for himself in which he or she himself can do the best for the community. „ But let each one prove what his own work is, and then he will have cause for exultation in regard to himself alone, and not in comparison with the other person. For each one will carry his own load. “(Galatians 6:4, 5). Jehovah accepts our strength efforts and sacrifices to what we have, not to what we do not have. (2 Corinthians 8:12; compare Luke 21:1 - 4).

If we come together as Brothers in Christ the emphasis must be to serve God. The attention must go out firstly and especially to the Word of God. At the meetings we can apply to examine and to discuss together God’s Word and to encourage each other. We must further take care that the service or the God worship in the meeting goes according to the wishes of God and that the worldly pleasure does not come to the fore.

From regular companionship with our fellow believers we also beside encouragement can receive perseverance and a lot of burdens will seem lighter and we shall feel less tired. (Hebrews 12:1; Galatians 6:9.)

Regular meetings with fellow believers are a form of exteriorizing of the belief is and belongs to the obligation which a dedicated Christian has towards God. We will create joy in the stimulus and exhortation of our brothers and sisters and by being exhorted and to be strengthened by love and excellent work for the important works that exist in the public disclosure of our hope if that is now an earthly or celestial hope. (John 13:35). Jehovah God has interest for our meetings. The main aim of such meetings is to send „under the meeting mob praise to God “(Psalm 26:12)[6]. That we visit municipality meetings or ecclesiae, are a proof of our love for Him. To meditate concerning the privilege and the advantages of visiting Christian meetings will help to support these meetings loyally and wholeheartedly. When all who have a share to the program of a meeting, consciously take care that they reflect the fruit of God’s Spirit, such as joy, forbearance and belief, all people present definitely will feel built-up. (Galatians 5:22, 23). Let us therefore for this reason take care to meet regularly and to delight Jehovah’s heart with our gathering together in the name of Jesus Christ who will stretch us abundantly to advantage if we incorporate the divine education which leads to eternal life. (Proverbs 27:11; Isaiah 48:17, 18; Mark 13:35 - 37).


[2] Collins English Dictionary – Complete and Unabridged © HarperCollins Publishers 1991, 1994, 1998, 2000, 2003
[3] Dictionary of Collective Nouns and Group Terms. Copyright 2008 The Gale Group, Inc. All rights reserved
[4] Collins English Dictionary – Complete and Unabridged. Copyright 2008 The Gale Group, Inc. All rights reserved.
[5] 22 But YOU have approached a Mount Zion and a city of [the] living God, heavenly Jerusalem, and myriads of angels, 23 in general assembly, and the congregation of the firstborn who have been enrolled in the heavens, and God the Judge of all, and the spiritual lives of righteous ones who have been made perfect, 24 and Jesus the mediator of a new covenant, and the blood of sprinkling, which speaks in a better way than Abel’s [blood].
[6] My own foot will certainly stand on a level place; Among the congregated throngs I shall bless Jehovah.

Verzamelen, bijeenkomen, samenkomen, vergaderen

Verzamelen, bijeenkomen, samenkomen, vergaderen

Verzamelen, vergaderen: to gather; come together; congregate (mensen) forgather (vergadering) gather (mensen) group (mensen) meet (vergadering) Duits: zusammenkomen; zusammentreffen; sammeln; sich versammeln; vereinen  Frans: se réunir; assembler; rassembler; s'assembler; se rencontrer; accumuler
Under these tags you shall be able to find articles about the coming together of people; congregate (people) forgather (meeting) gather (people) group (people) meet (meeting); get together, come together

Gelieve de Engelse versie van dit artikel te vinden onder:
Find the English introduction in:
Congregate, to gather, to meet

Bijeenkomen, bij elkaar komen; = samenkomen; bij elkaar komen om te praten en beslissingen te nemen; Bijeenkomen om iets te bespreken

Samenrotten; Saamgaan, samen gaan; samenscholen; vergaderen; zich verzamelen; zich groeperen; zich verenigen; elkaar ontmoeten; medebrengen; medenemen; meebrengen; meenemen; zitting houden; reuniëren – reüniëren; treffen.

Confereren, congresseren,

Afkomstig van het Nederlandse gaderen, garen ("bijeenkomen"), Midden Hoge Duits gadern ("bijeenkomen"), Oud Fries gadia ("te verenigen"), Duits begatten ("te paren"). Ook in het middeleeuws Engels vinden wij gaderen van het Oude Engelse gaderian ("bijeenkomen, assembleren, samenkomen"), van Proto-Germaans ("om samen te brengen, verenigen, bijeen komen "), frequentatief van Proto-Germaans gadōjanan ("om samen vast te houden"), van Proto-Indo-Europees *gʰhedʰ- (“te, kost verenigen, te assembleren"). Bloedverwant met Vergelijk ook Oude Engels gaed ("maatschappij, genootschap, unie").

Hebreeuwse `e·dhah' grondwoord ja·`adh' = „bestemmen; afspreken” (2 Samuel 20:5; Jeremia 47:7; Levieten 8:4, 5; Rechters 21:10; Exodus 12:3; Numerieke 32:4; 1 Koningen 8:5; Numerieke 27:17).

Hebreeuws woord mo·`edh' afgeleid van hetzelfde grondwoord als `e·dhah' en betekent „bestemde tijd” of „afgesproken plaats” (1 Samuel 13:8; 20:35; Exodus 27:21; Levieten 23:2, 4, 37, 44; Jesaja 33:20)

Hebreeuwse term miq·ra´', die „samenkomst” betekent, is afgeleid van het grondwerkwoord qa·ra´' (roepen) + „heilige samenkomst” (Jesaja 4:5; Exodus 12:16; Levieten 23:2, 3)

Hebreeuwse qa·hal', dat verwant is aan een werkwoord dat „bijeenroepen; bijeenkomen” betekent (Exodus 35:1; Levieten 8:4). Soms wordt qa·hal' (gemeente) samen met `e·dhah' (vergadering) gebruikt (Levieten 4:13; Numeri 20:8, 10).

Vormen van beide termen komen voor in de uitdrukking „gemeente der vergadering van Israël [Hebreeuws: qehal' `adhath-Jis·ra·´el']”. (Exodus 12:6) Het wordt vaak voor een georganiseerde groep mensen gebruikt en komt voor in de uitdrukkingen „gemeente van Israël” (Levieten 16:17; Jozua 8:35; 1 Koningen 8:14), „gemeente van de ware God” (Nehemia 13:1), „gemeente van Jehovah” (Deuteronomium 23:2, 3; Micha 2:5), en „Jehovah’s gemeente” (Numeri 20:4; 1Kronieken 28:8). Qa·hal' duidt op verschillende soorten samenkomsten van mensen, zoals voor religieuze doeleinden (Deuteronomium 9:10; 18:16; 1 Koningen 8:65; Psalmen 22:25; 107:32), voor het behandelen van bestuurlijke aangelegenheden (1 Koningen 12:3) en voor oorlogvoering [1 Samuel 17:47; Ezra 16:40 (vergadering)]. In het Grieks ek·kle'si·a, dat is afgeleid van twee Griekse grondwoorden, namelijk ek, dat „uit” betekent, en ka'le·o, dat „roepen” betekent. In de Septuaginta wordt het Griekse woord ek·kle'si·a (ecclesia)gewoonlijk gebruikt als vertaling van het Hebreeuwse woord qa·hal', zoals in Psalm 22:22 (21:23, LXX).



Vergaderen, vergader

: Ek·kle·si'a·son; Latijn: Con'gre·ga.

`atsa·rah',
is met „plechtige vergadering” weergegeven. Deze term wordt gebruikt in verband met het Loofhuttenfeest of Sukkoth en het Feest van het ongegiste brood of Pascha of Pesa(c)h. (Levieten 23:36; Deuteronomium 16:8).

Openbare vergadering (Gr.: su·na·go'ge) Synagoge laat 12 eeuw van O. Fr. sinagoge (11c.), van L.L. synagoga "congregatie of groep van Joden," van Gk. synagoge "plaats van vergadering, synagoge," letterlijk "Meeting, vergadering," van ‘synagein’ "bijeenkomen, verzamelen, assembleren," van syn- "samen" + agein "brengen, leiden". Gebruikt door Griekse vertalers van het Oude Testament als een leningsvertaling van het late Hebreeuwse keneseth "vergadering" (cf. beth keneseth "synagoge" letterlijk "Huis van vergadering".)



Vertrouwelijke bijeenkomsten van diverse aard worden aangeduid door het Hebreeuwse woord sodh, dat „vertrouwelijke bespreking; vertrouwelijke omgang” betekent (Psalm 83:3, gemeente; Job 29:4). Het wordt in Psalm 89:7 met „intieme groep” weergegeven: „God dient in ontzag gehouden te worden in de intieme groep van heiligen; Hij is groots en vrees inboezemend boven allen die rondom hem zijn.”

Het Griekse ek·kle'si·a (van ek, „uit”, en kle'sis, „een roepen”) wordt in de Griekse Septuaginta gewoonlijk gebruikt als vertaling van het Hebreeuwse qa·hal' (gemeente) en soms van `e·dhah' (vergadering), hoewel laatstgenoemd woord ook wordt weergegeven met de Griekse uitdrukking su·na·go'ge (dat „een bijeenbrengen” betekent, van sun, „bijeen”, en a'go, „brengen”). In de christelijke Griekse Geschriften wordt ek·kle'si·a gewoonlijk met „gemeente” weergegeven. In Handelingen 7:38 wordt het met betrekking tot de gemeente Israël gebruikt. Het Griekse woord su·na·go'ge komt in Handelingen van de apostelen 13:43 („vergadering in de synagoge”) en in Jakobus 2:2 („vergadering”) voor. Nog een Griekse uitdrukking, pa·ne'gu·ris (van pan, „allen”, en a'go·ra, dat elke soort van vergadering aanduidt), wordt in Hebreeën 12:23 met „algemene vergadering” weergegeven. — NW; SV; Herziene Voorhoeve-uitgave, 1982 [Nieuwe Testament].[1]



Het vergaderen kan op open plaatsen gebeuren of in openbare gebouwen, synagogen, gebedsplaatsen of andere. Jezus bracht heel wat mensen te been die zich verzamelden rondom hem. Christus vergaderde zijn discipelen vaak om hun geestelijk onderricht te geven, en na zijn dood kwamen zijn volgelingen bijeen, zoals op de pinksterdag in 33 G.T., toen de heilige geest werd uitgestort op degenen die aldus bijeenwaren. (Handelingen 2:1-4). In navolging van het voorbeeld dat Jezus hen gegeven had brachten de apostelen en de eerste Christenen ook mensen bijeen om samen te vergaderen, het Woord van God te bestuderen en om een herinneringsmaal te brengen met het breken van het brood.

Al voor Jezus werd er door het Volk van God aandacht gegeven aan het vergaderen of het bijeenkomen om samen de Heilige Schrift te bestuderen en tijd te besteden aan de lof voor Jehovah. Paulus spoorde de gelovigen aan om de geregelde vergaderingen van Gods volk niet te veronachtzamen: „ Laten wij zonder wankelen vasthouden aan de openbare bekendmaking van onze hoop, want hij die beloofd heeft, is getrouw. Laten wij op elkaar letten ten einde tot liefde en voortreffelijke werken aan te sporen, het onderling vergaderen niet nalatend, zoals voor sommigen gebruikelijk is, maar laten wij elkaar aanmoedigen, en dat te meer naarmate gij de dag ziet naderen.” (Hebreeën 10:23- 25) Deze vergaderingen konden plaatsgrijpen in de ekklesia of ecclesia. (Handelingen 7:38; 8:1; 13:1; 19:23, 24, 29, 32, 41; 1 Korintiërs 12:28; 2 Korintiërs 1:1), maar zij konden ook gewoon plaats vinden in het huis van een medegelovige. (Romeinen 16:5; Filémon 2).

In overeenstemming daarmee wordt er ook gesproken over afzonderlijke christelijke gemeenten of „gemeenten van God” (Handelingen der apostelen 15:41; 1 Korintiërs 11:16). In oudere Nederlandse vertalingen wordt soms het woord „kerk” gebruikt in Schriftplaatsen die betrekking hebben op de christelijke gemeente, zoals in 1 Korintiërs 16:19 (KB; Leu). Aangezien veel mensen bij het woord „kerk” eerder aan een gebouw denken waar religieuze diensten worden gehouden dan aan een gemeente die haar religie beoefend, kan de vertaling „kerk” misleidend zijn. Daarom geven wij als broeders van christus er de voorkeur aan om eerder het woord ecclesia te gebruiken. De associatie van de “Kerk” met de Rooms Katholieke kerken met kruisconstructies en kerktoren moet terzijde gelegd worden en de Kerk moet aanzien worden als het Lichaam van Christus opgemaakt door de verzameling van gelovigen. De samenkomende gelovigen vormen samen de kerk. Zij moeten de kerkgemeenschap voeden en waar maken.

Jehovah heeft het vergaderen opgelegd aan Zijn mensen: “En ik zal stellig een zwaard over U brengen, dat wraak oefent voor het verbond; en GIJ zult U inderdaad in UW steden vergaderen (vergadert worden, STV; bijeenkruipen, W78, Canis; opeenhopen, Lei, bijeenkomen, NBG, verzamelen, Onderwijze Pentateuch ), en ik zal stellig pestilentie in UW midden zenden, en GIJ moet in de hand van een vijand worden gegeven.” (Leviticus 26:25) “Daarom, zeg: ’Dit heeft de Soevereine Heer Jehovah gezegd: „Ik wil U ook bijeenbrengen uit de volken en U vergaderen uit de landen waarover GIJ verstrooid zijt, en ik wil U de grond van Israël geven. En zij zullen daar stellig komen en al zijn walgelijkheden en al zijn verfoeilijkheden eruit verwijderen. En ik wil hun één hart geven, en een nieuwe geest zal ik in hun binnenste leggen; en ik zal stellig het hart van steen uit hun vlees verwijderen en hun een hart van vlees geven, opdat zij in mijn eigen inzettingen mogen wandelen en mijn eigen rechterlijke beslissingen onderhouden en ze inderdaad ten uitvoer brengen, en zij werkelijk mijn volk worden en ikzelf hun God word.”" (Ezechiël 11:17-20)Want alle volken, van hun kant, zullen elk in de naam van hun god wandelen; maar wij, van onze kant, zullen wandelen in de naam van Jehovah, onze God, tot onbepaalde tijd, ja voor eeuwig. „Op die dag”, is de uitspraak van Jehovah, „wil ik haar vergaderen die kreupel ging; en haar die verdreven was, wil ik bijeenbrengen, ja, haar die ik slecht behandeld heb. En ik zal haar die kreupel ging, stellig tot een overblijfsel maken, en haar die ver verwijderd was, tot een machtige natie; en Jehovah zal werkelijk als koning over hen regeren op de berg Sion, van nu aan en tot onbepaalde tijd.” (Micha 4:5-7) En hij blijft alle natiën tot zich vergaderen en alle volken tot zich bijeenbrengen.” (Habakuk 2:5) “’Daarom, blijft mij verwachten,’ is de uitspraak van Jehovah, ’tot de dag dat ik opsta tot [de] buit, want mijn rechterlijke beslissing is, natiën te vergaderen, dat ik koninkrijken bijeenbreng, ten einde mijn openlijke veroordeling erover uit te storten, heel mijn brandende toorn; want door het vuur van mijn ijver zal heel de aarde verslonden worden. Want dan zal ik volken tot een zuivere taal doen overgaan, opdat zij allen de naam van Jehovah aanroepen, ten einde hem schouder aan schouder te dienen.’” (Zefanja 3:8-9) Degenen die met droefheid geslagen zijn om [hun] afwezigheid bij [uw] feesttijd zal ik stellig vergaderen; afwezig van u bleken zij te zijn, omdat zij vanwege haar smaad droegen.” (Zefanja 3:18) “Jeruzalem, Jeruzalem, dat de profeten doodt en de tot u uitgezondenen stenigt — hoe dikwijls heb ik uw kinderen willen vergaderen, zoals een hen haar kuikens onder haar vleugels vergadert! Maar GIJ hebt het niet gewild. Ziet! UW huis wordt U verlaten achtergelaten. Want ik zeg U: Van nu af zult GIJ mij geenszins meer zien, totdat GIJ zegt: ’Gezegend is hij die komt in Jehovah’s naam!’” (Mattheüs 23:37-39)In datzelfde uur kwamen er zekere Farizeeën naar hem toe, die zeiden: „Ga weg en vertrek van hier, want Herodes wil u doden.” En hij zei tot hen: „Gaat aan die vos zeggen: ’Zie! Vandaag en morgen drijf ik demonen uit en verricht ik genezingen, en de derde dag zal ik klaar zijn.’ Niettemin moet ik vandaag en morgen en overmorgen verder reizen, want het is niet toelaatbaar dat een profeet buiten Jeruzalem wordt omgebracht. Jeruzalem, Jeruzalem, dat de profeten doodt en de tot u uitgezondenen stenigt — hoe dikwijls heb ik uw kinderen willen vergaderen op de wijze waarop een hen haar broedsel van kuikens onder haar vleugels vergadert, maar GIJ hebt [het] niet gewild! Ziet! UW huis wordt U verlaten achtergelaten. Ik zeg U: GIJ zult mij geenszins zien, totdat GIJ zegt: ’Gezegend is hij die komt in Jehovah’s naam!’” “Want hij heeft ons door tussenkomst van Jezus Christus voorbestemd als zijn zonen te worden aangenomen, overeenkomstig het welbehagen van zijn wil, tot lof van zijn glorierijke onverdiende goedheid, die hij ons door bemiddeling van [zijn] geliefde goedgunstig heeft geschonken. Door bemiddeling van hem hebben wij de verlossing door losprijs door middel van diens bloed, ja, de vergeving van [onze] overtredingen, overeenkomstig de rijkdom van zijn onverdiende goedheid. Deze heeft hij overvloedig jegens ons doen zijn in alle wijsheid en gezond verstand, doordat hij ons het heilige geheim van zijn wil heeft bekendgemaakt. Het is overeenkomstig zijn welbehagen, dat hij bij zichzelf had voorgenomen, aan de volledige grens van de bestemde tijden een bestuur te hebben, om namelijk alle dingen weer bijeen te vergaderen in de Christus, de dingen in de hemelen en de dingen op de aarde. [Ja,] in hem, in eendracht met wie wij ook tot erfgenamen werden aangesteld, doordat wij werden voorbestemd overeenkomstig het voornemen van hem die alle dingen werkzaam doet zijn naar het raadsbesluit van zijn wil, opdat wij tot lof van zijn heerlijkheid zouden dienen, wij die de eersten zijn geweest die op de Christus hebben gehoopt.” (Efeziërs 1:4-12)Daarom, broeders, aangezien wij door het bloed van Jezus vrijmoedigheid hebben betreffende de weg die toegang verleent tot de heilige plaats, die hij voor ons heeft ingewijd als een nieuwe en levende weg door het gordijn, dat is zijn vlees, heen, en aangezien wij een grote priester over het huis van God hebben, zo laten wij met een waarachtig hart naderen, in de volle verzekerdheid van het geloof, nu ons hart door besprenkeling gezuiverd is van een boos geweten en ons lichaam gebaad is met rein water. Laten wij zonder wankelen vasthouden aan de openbare bekendmaking van onze hoop, want hij die beloofd heeft, is getrouw. En laten wij op elkaar letten ten einde tot liefde en voortreffelijke werken aan te sporen, het onderling vergaderen niet nalatend, zoals voor sommigen gebruikelijk is, maar laten wij elkaar aanmoedigen, en dat te meer naarmate GIJ de dag ziet naderen.” (Hebreeën 10:19-25) “Roep het volk bijeen, de mannen en de vrouwen en de kleinen en uw inwonende vreemdeling die binnen uw poorten is, opdat zij mogen luisteren en opdat zij mogen leren, daar zij Jehovah, UW God, moeten vrezen en er zorg voor moeten dragen alle woorden van deze wet te volbrengen.” (Deuteronomium 31:12) “Alleen hoed u en geef goed acht op uw ziel, dat gij de dingen die uw ogen hebben gezien, niet vergeet en dat ze al de dagen van uw leven niet uit uw hart wijken; en gij moet ze aan uw zonen en uw kleinzonen bekendmaken, de dag waarop gij in Horeb voor het aangezicht van Jehovah, uw God, stond, toen Jehovah tot mij zei: ’Roep het volk tot mij samen, dat ik hun mijn woorden moge doen horen, opdat zij mogen leren mij te vrezen alle dagen dat zij op de aardbodem leven en opdat zij hun zonen mogen onderwijzen.’” (Deuteronomium 4:9-10)Want waar twee of drie vergaderd zijn in mijn naam, daar ben ik in hun midden.” (Mattheüs 18:20) En zij bleven zich toeleggen op het onderwijs van de apostelen en het [met elkaar] delen, het nuttigen van maaltijden en gebeden. {Of: „de onderlinge omgang.”} (Handelingen 2:42) (NWV)



Jezus gaf een schitterend voorbeeld in het tonen van waardering voor geestelijke bijeenkomsten. Op de jeugdige leeftijd van twaalf jaar gaf hij blijk van zijn liefde voor Gods huis in Jeruzalem. Zijn ouders waren hem kwijtgeraakt, maar vonden hem ten slotte terwijl hij met leraren in de tempel over Gods Woord sprak. Als reactie op de bezorgdheid van zijn ouders vroeg Jezus respectvol: „Wist gij niet dat ik in het huis van mijn Vader moet zijn?” (Lukas 2:49) Nederig keerde de jonge Jezus met zijn ouders naar Nazareth terug. Daar bleef hij van zijn liefde voor bijeenkomsten in verband met aanbidding blijk geven door geregeld in de synagoge aanwezig te zijn. De Bijbel bericht dan ook dat hij, toen hij zijn bediening begon, „te Nazareth [kwam], waar hij was grootgebracht, en hij ging volgens zijn gewoonte op de sabbatdag de synagoge binnen en stond op om voor te lezen”. Nadat Jezus Jesaja 61:1, 2 voorgelezen en verklaard had, „verwonderden [de toehoorders] zich over de innemende woorden die uit zijn mond voortkwamen”. (Lukas 4:16, 22).

Niet enkel gaf Jezus het voorbeeld van prediking en van een gezonde wijze van omgaan met anderen. Hij spoorde zijn volgelingen aan om niet te verzaken om bijeen te komen. Wij horen in het verlengde van het werk van Jezus Christus en zijn discipelen hen te volgen en anderen er toe te brengen om samen bijeen te komen, te vergaderen, er op toeziend zo veel mogelijk tot Gods gemeente samen te brengen (Mattheüs 24:14, 45; Lucas 12:42-44; Openbaring van Johannes 7:9-14). Zoals het in de gemeente Israël belangrijk was om Bijeenkomsten te houden voor de aanbidding van Jehovah en een beschouwing van zijn wet te volbrengen (Deuteronomium 31:12; Nehemia 8:1-8) moeten wij zo bijeenkomsten voor de aanbidding van Jehovah en het bestuderen van de Schrift als een essentieel kenmerk van de christelijke gemeente van God beshouwen. Indien wij werkelijk als onderdeel van het Lichaam van christus willen aanschouwd worden moeten wij er zorg voor dragen dat wij met anderen samen een gemeente in Christus vormen, een ‘vergadering in Christus’ of een ecclesia.

De christelijke vergaderingen moeten aldus voor ons een bron van aanmoediging zijn. Het moeten gelegenheden vormen waarbij wij ons samen met elkaar in christus verenigd voelen. Alsook moeten het ogenblikken zijn waarbij wij aanvoelen hoe verkwikkend het is om samen te zijn met liefdevolle broeders en zusters die belangstelling voor ons hebben en ons willen helpen tot het einde te volharden! Wij kunnen het ons niet veroorloven deze van Jehovah afkomstige liefdevolle voorziening lichtvaardig op te vatten. Laten wij door middel van onze ijverige persoonlijke studie en ons geregeld vergaderingbezoek „volwassen [worden] in verstandelijke vermogens”. (1 Korintiërs 14:20).


De schrijver van de brief aan de Hebreeën vermaande de ontvangers van zijn brief dan ook het onderling vergaderen niet na te laten (Heb 10:24, 25) en dat bij dat bijeenkomen en vergaderen eenieder een welbepaalde taak op zich kan nemen die hij of zij zelf het best kan doen. „Laat een ieder zich ervan vergewissen wat zijn eigen werk is, en dan zal hij alleen met betrekking tot zichzelf, en niet in vergelijking met de andere persoon, reden tot opgetogenheid hebben. Want een ieder zal zijn eigen vracht dragen.” (Galaten 6:4, 5). Jehovah aanvaardt onze krachtsinspanningen en offers ’naar hetgeen wij hebben, niet naar hetgeen wij niet hebben’.(2 Korinthiërs 8:12; vergelijk Lukas 21:1-4).

Als wij als Broeders in Christus samen komen om God te dienen moet het accent ook op die dienst voor God liggen. Eerst en vooral moet de aandacht gaan naar het Woord van God. Bij de bijeenkomsten kunnen wij er ons op toeleggen om door samen Gods Woord te onderzoeken en te bespreken elkaar verder aan te moedigen. Wij moeten er verder op toezien dat de dienst of de godsverering in de bijeenkomst verloopt naar de wensen van God en dat het wereldse genot niet op het voorplan ligt.



Uit geregelde omgang met onze medegelovigen kunnen wij ook naast de aanmoediging doorzettingsvermogen ontvangen en zullen vele lasten ons lichter gaan lijken en zullen wij ons minder moe gaan voelen. (Hebreeën 12:1; Galaten 6:9.)

Geregeld met medegelovigen bijeenkomen is een vorm van veruiterlijking van het geloof en behoort tot de verplichting die een opgedragen christen jegens God heeft. Wij zullen er vreugde in scheppen onze broeders en zusters aan te sporen en door hen tot liefde en voortreffelijke werken aangespoord te worden en gesterkt te worden voor het belangrijke werk dat bestaat in de openbare bekendmaking van onze hoop, of dat nu een aardse of een hemelse hoop is. (Johannes 13:35). Jehovah God heeft belangstelling voor onze samenkomsten. Het voornaamste doel van zulke vergaderingen is om „onder de bijeengekomen menigten” lof op te zenden tot God (Psalm 26:12). Dat wij gemeentevergaderingen of ecclesiae bezoeken, is een bewijs van onze liefde voor Hem. Mediteren over het voorrecht en de voordelen van het bezoeken van christelijke bijeenkomsten zal ons helpen deze bijeenkomsten loyaal en van ganser harte te ondersteunen. Als allen die een aandeel aan het programma van een vergadering hebben, er bewust op toezien dat zij ’de vrucht van Gods geest’, zoals vreugde, lankmoedigheid en geloof, weerspiegelen, zullen alle aanwezigen zich beslist opgebouwd voelen.(Galaten 5:22, 23). Laten wij daarom ons er toe aan zetten om regelmatig bijeen te komen en Jehovah’s hart te verheugen met onze samenkomst in naam van Jezus Christus die ons rijkelijk tot voordeel zal strekken als wij het goddelijk onderwijs dat tot eeuwig leven leidt, in ons opnemen. (Spreuken 27:11; Jesaja 48:17, 18; Markus 13:35-37).


[1] 22 Maar GIJ zijt genaderd tot een berg Sion en een stad van [de] levende God, [het] hemelse Jeruzalem, en myriaden engelen, 23 in algemene vergadering, en de gemeente van de eerstgeborenen, die ingeschreven zijn in de hemelen, en God, de Rechter van allen, en de geestelijke levens van rechtvaardigen die tot volmaaktheid zijn gebracht, 24 en Jezus, de middelaar van een nieuw verbond, en het bloed der besprenkeling, dat op een betere wijze spreekt dan Abels [bloed].

Sunday 21 November 2010

I'm free

An old gospel song about freedom born of Jesus

++ ++

So long, I searched for life's meaning-
enslaved by the world and my greed-
Then the door of my prison was opened by love-
for the ransom was paid-
I was free!

I'm free from the fear of tomorrow-
I'm free from the guilt of my past-Woooh!
I've traded my shackles for a glorious song-
I'm free- Praise the Lord, free at last!

I am free from the guilt that I carried-
from the dull empty life- I'm set free-
For when I met Jesus he made me complete,
he forgot the foolish child I used to be-

I'm free from the fear of tomorrow,
I'm free from the guilt of my past-Oh
oh! I traded my shackles for a glorious song-
I'm free! Praise the Lord, free at last!

OOOH! I've traded my shackles for a glorious song!
I'm free, Praise the Lord free at last!!

And the same song (without words) by Kenneth Gundersen plays "I'm free" on his Technics KN7000 keyboard.

++

++

Saturday 20 November 2010

Christ’s ethical teaching


“Christ’s ethical teaching shines most brightly in those points where other systems fail,
namely, the truthfulness of inward cleansing, the majesty of lowliness, and the glory of love.”
  — T. D. Bernard.

Dutch version / Nederlandse versie: Christus' ethische leerstelling

+++

2016 linkupdate

Christus' ethische leerstelling


"De ethische leerstelling van Christus schittert meest helder in die punten waar andere systemen falen, namelijk, de oprechtheid van innerlijke reiniging, de majesteit van bescheidenheid en de glorie van liefde".
— T. D. Bernard.


Engelse versie /  English version: Christ’s ethical teaching

+++

2016 linkupdate