Showing posts with label dienaar. Show all posts
Showing posts with label dienaar. Show all posts

Wednesday 14 February 2018

De Bijbel als instructieboek #1 Lezen van de Bijbel

Voor te houden bij het lezen van de Bijbel



Wat je je bij het lezen van de Bijbel vóór alles voor ogen moet houden, is het doel van het Boek. En dat doel is: te dienen als een instructieboek bij het leven.

Toen er vroeger nog algemene dienstplicht was, kreeg je bij je opkomen een ‘Handboek-soldaat’, waar alles in stond dat je als goed soldaat diende te weten. Zo krijgen we van God voor het leven in zijn dienst een ‘Handboek-discipel’ dat ons alles vertelt wat we als dienaar van God moeten weten. Niets meer en niets minder. Dat betekent dat we voor ons leven in Christus niet zijn aangewezen op aanvullende informatie van buiten-bijbelse bronnen (ik heb het hier niet over hulpmiddelen voor Bijbelstudie!). Maar het betekent ook dat we in de Bijbel niet moeten gaan zoeken naar informatie over onderwerpen die niets met die doelstelling te maken hebben. En daar komt dan nog bij dat de Bijbel een kenmerkend eigen taalgebruik hanteert, een taalgebruik dat je je eigen moet maken. Dat is op zichzelf niet moeilijk, maar het vraagt wel inzet. Je hoeft er niets anders voor te doen dan het Boek regelmatig en met aandacht te lezen, zodat je er vertrouwd mee raakt, maar dat moet je dan ook wel doen; er bestaan helaas geen afsteekjes die je er sneller brengen.

Heel veel gekibbel over zogenaamde ‘geloofszaken’ heeft echter te maken met het feit dat mensen deze ‘buitengrenzen’ uit het oog hebben verloren. Daarom willen we daar nu wat aandacht aan besteden.


De Bijbel is geen geschiedenisboek


Om te beginnen moeten we beseffen dat de Bijbel geen geschiedenisboek is.
We vinden alleen die dingen die ons ter zake doende lessen leren. En dat kan betekenen dat de beschreven gebeurtenissen soms niet op elkaar lijken aan te sluiten. Dat komt dan alleen maar doordat we bepaalde informatie missen die we nodig zouden hebben om die aansluiting te begrijpen, maar dat is geen tekortschieten van de Bijbel. De Bijbel heeft op dat moment niet de doelstelling ons die historische ontwikkeling duidelijk te maken, maar alleen om ons enkele opvolgende historische gebeurtenissen te presenteren waar wij belangrijke lessen uit kunnen leren. En dat is dan alvast de eerste conclusie: we moeten leren ons bij elk verhaal af te vragen: waarom staat dat hier, wat wil het mij leren?

Daarvoor kan het van belang zijn dat we ons voor dat verhaal zelf afvragen ‘hoe zit dat nu precies’, maar heel vaak is die vraag absoluut niet van belang om te begrijpen hoe dit verhaal samenhangt met het vorige, of met het volgende. Alles wat er staat is van belang, maar wat er niet staat hoeven we blijkbaar ook niet te weten.

Dat zou ons maar afleiden van de zaken waar het wel om gaat.

Taalgebruik


Sodom en Gomorra als voorbeeld

Een voorbeeld. Iedereen kent het verhaal van de ondergang van ‘Sodom en Gomorra’. De namen zijn spreekwoordelijk geworden in onze taal. Maar tegen het eind van het boek Richteren (Richt. 19) vinden we bijna net zo’n verhaal.

Dat wil ons kennelijk vertellen dat de toestand in Israël zover was afgegleden
dat die op het niveau was beland waarvoor God enkele eeuwen eerder een aantal belangrijke steden van de Kanaänieten volledig had weggevaagd. Maar ook al staat het bijna aan het eind van dat boek, toch zijn zelfs Bijbelgetrouwe commentatoren het er in feite over eens dat dit verhaal zich moet hebben afgespeeld kort na de dood van Jozua, en dus heel aan het begin van de ruim 3
eeuwen lange periode van de Richteren. Wat hier van belang is, is kennelijk de les die het ons leert en niet het geschiedkundige verloop van die periode.


En wat is dan die les?

De uitdrukking ‘Sodom en Gomorra’ is in onze taal synoniem met zedelijk verval, en nog veel meer met homoseksualiteit, die in ouder Nederlands lang is aangeduid als ‘sodomie’. Maar is dat correct? Zou er werkelijk iemand serieus willen betogen dat het gedrag van de inwoners van Sodom wel acceptabel zou zijn geweest wanneer de engelen het voorkomen van vrouwen hadden gehad in plaats van dat van mannen? In Gibea ging het om een vrouw en toch wordt het gedrag van de inwoners op één lijn gesteld met dat van de inwoners van Sodom. Wat hier in werkelijkheid speelt is de vraag naar veiligheid en zorg voor de naaste tegenover heerszucht en egocentrisch gedrag. Steden hadden, in tegenstelling tot dorpen, muren voor hun veiligheid. Maar de vreemdeling die er bescherming zoekt wordt er aangerand en verkracht; hij is slechts een speeltje in plaats van een medemens die bescherming zoekt. Wie beseft hoeveel nadruk de Mozaïsche wet legt op de zorg voor de naaste, inclusief de vreemdeling, de wees en de weduwe, d.w.z. de kwetsbaren in de maatschappij, moet wel beseffen dat juist die principes hier met voeten worden getreden. De Leviet uit Richt. 19 ging het heidense Jebus voorbij en zocht veiligheid in het Israëlitische Gibea, maar zijn bijvrouw werd juist dáár behandeld als nog minder dan een dier. En het feit dat hij al in de opening van het verhaal wordt aangeduid als een ‘vreemdeling’ in Efraïm, had ons al moeten waarschuwen. God had bepaald dat de Levieten over het land verspreid zouden wonen. Zij moesten het hart zijn van het Israëlitische godsdienstige leven, de leraren van de Wet. Maar deze Leviet was slechts een vreemdeling onder het volk!

Dat is de les van Richteren 19 (en dus ook van Gen. 19).

  - R.C.R
+

Wednesday 8 November 2017

Gebed voor de vele zendelingen

 
 
Hemelse Vader, ik bid vandaag voor
de vele zendelingen die U overal ter wereld zo onvermoeibaar dienen:
in oerwouden, in steden, soms onder vijandige omstandigheden en in onbekende culturen.
Geef ieder van hen vandaag een speciale aanraking van U.
Sla uw beschermende armen om hen heen.
Bemoedig hen.
Hou hen gezond en sterk,
met een niet aflatend enthousiasme over het verspreiden van het Goede Nieuws!
Amen.


Hier is mijn dienaar, hem zal ik steunen, hij is mijn uitverkorene, in hem vind Ik vreugde, Ik heb hem met mijn geest vervuld. Hij zal alle volken het recht doen kennen... Ongebroken en vol vuur zal hij het recht op aarde vestigen... (Jesaja 42 vers 1 en 4a).
 
 

Wednesday 30 January 2013

Ernstig strijdend voor het geloof

De mens kan gedragen worden door het geloof dat hij heeft in bepaalde dingen. Wij moeten ons er bewust van worden dat het belangrijk is om het juiste geloof te hebben. Hierover kunnen wij samen over nadenken en debatteren.

Earnestly Contending for the Faith zal dan ook het thema zijn van de Christadelphian Isolation League (CIL), de organisatie die instaat voor het geestelijke welzijn van de broeders en zusters en hun kinderen over de hele wereld.


English: These are two of three large 1970s st...
 These are two of three large 1970s student accommodation blocks on the Aston University premises. These are to be demolished. Image taken by Erebus555 - Erebus555 18:14, 23 June 2007 (UTC) (Photo credit: Wikipedia)
De CIL zal een bijeenkomst houden  in de Aston University, Birmingham, UK van 5 tot 07 april 2013, als God het wil.

Als wij de toestand vandaag bekijken kunnen wij overal het crisis horen en horen wij praten over meerdere oorlogen, zelfs Oorlog in kerkenland. Vele geruchten doen de ronde en onder de meerdere Woorden in de Wereld zijn er deze van mensen die durven vragen stellen en durven zoeken naar zin in het leven en naar het waarom dit alles meot gebeuren. Het zijn mensen die durven kijken naar het verleden en wilen leren uit oude boeken. Zij durven kijken naar Bijbelse figuren zoals Esther, Josua, koning David, profeet Ezechiël en de profeet Jeshua of Jesus, welke ons als de beloofde Messias een enorme toekomst mocht brengen.

Als dienaar van God heeft Jezus ons het goede voorbeeld gegeven. Hij is de beste leermeester welke wij best zouden volgen. Zijn woorden kunnen deze dingen die nog onduidelijk waren vanuit de Oude geschriften, verhelderen.

vindt waar u terecht kan in: Earnestly Contending for the Faith

+


Enhanced by Zemanta

Friday 27 March 2009

Preferring to be a Christian





What more can I wish than that, while my brief term on earth shall last, I should be the servant of Him who became the Servant of servants for me?
I can say, concerning Christ's religion, if I had to die like a dog, and had no hope whatever of immortality, if I wanted to lead a happy life, let me serve my God with all my heart; let me be follower of Jesus, and walk in His footsteps. If there were no hereafter, I would still prefer to be a Christian, and the humblest Christian minister, to being a king or an emperor, for I am persuaded there are more delights in Christ, yea, more joy in one glimpse of His face than is to be found in all the praises of this harlot-world, and in all the delights which it can yield to us in its sunniest and brightest days. And I am persuaded that what He has been till now, He will be to the end, and where He had begun a good work, He will carry it on.


In the religion of Jesus Christ, there are clusters even on earth too heavy for one man to carry; there are fruits that have been found so rich that even angel lips have never been sweetened with more luscious wine; there are joys to be had here so fair that even cates ambrosial and the nectared wine of Paradise can scarcely excel the sweets of satisfaction that are to be found in the earthly banquets of the Lord. I have seen hundreds and thousands who have given their hearts to Jesus, but I never did see one who said he was disappointed with Him, I never met with one who said Jesus Christ was less than He was declared to be. 

When first my eyes beheld Him, when the burden slipped from off my heavy-laden shoulders, and I was free from condemnation, I thought that all the preachers I had ever heard had not half preached, they had not told half the beauty of my Lord and Master. So good! so generous! so gracious! so willing to forgive! It seemed to me as if they had almost slandered Him; they painted His likeness, doubtless, as well as they could, but it was a mere smudge compared with the matchless beauties of His face. All who have ever seen Him will say the same. I go back to my home, many a time, mourning that I cannot preach my Master even as I myself know Him, and what I know of Him is very little compared with the matchlessness of His grace. Would that I knew more of Him, and that I could tell it out better!

Charles Spurgeon

 
+++
2013 update:

Enhanced by Zemanta

Friday 23 January 2009

Jaarlijkse Studie- en Ontmoetingsdag 2009

Wij nodigen u van harte uit voor onze jaarlijkse Studie- en Ontmoetingsdag, die op zaterdag 7 maart a.s., zo de Here wil, zal worden gehouden in 't Nieuwe Kerkehuis, hoek Daltonstraat/Leusderweg in Amersfoort. De aanvangstijd van de eerste studie is 10.30 uur (Let op het vroegere aanvangstijdstip; u bent welkom vanaf 9.45 uur). De, slotdiscussie eindigt om ongeveer 16.30 uur. Tussendoor zal er een eenvoudige warme maaltijd zijn, en om 17.00 uur kunt u nog een broodmaaltijd met ons gebruiken.

 

Het thema is dit keer: Een dienaar van het Evangelie van Christus. De apostel Paulus en zijn boodschap. Nadere bijzonderheden vindt u in de volgende postings. Wij hopen samen weer een informatieve en opbouwende tijd met open Bijbel te hebben. Belangstellende familieleden en vrienden zijn eveneens van harte welkom. Voor kinderen is in overleg opvang mogelijk. Wanneer u dit van tevoren opgeeft, is er een afhaalservice van het NS station Amersfoort (de ontmoetingsplaats is in de stationshal bij de zitbankjes vlakbij de uitgangen). Buslijn 9 stopt elk kwartier voor 't Nieuwe Kerkehuis.

 

Behalve uw reiskosten naar Amersfoort, zijn er voor u geen kosten aan deze dag verbonden. Om de onkosten te dekken zijn vrijwillige giften, in de daarvoor bestemde bus op de lectuurtafel, van harte welkom.

 

Wij hopen dat u gebruik zult maken van de gelegenheid om, samen met andere Bijbelgelovigen, van deze altijd weer fijne en zinvolle dag te genieten. Wanneer u aan deze dag wilt deelnemen meldt u dan aan via telefoonnummer 0318-632167, of E-mail: info@broedersinchristus.nl

 

 

Thema van de dag:

Een dienaar van het Evangelie van Christus

De apostel Paulus en zijn boodschap


  VAN PAULUS, dienstknecht van Christus Jezus door Gods roeping apostel, bestemd voor de dienst van het evangelie,   dat God eertijds door zijn profeten in de heilige schriften heeft aangekondigd.   Het is de boodschap over zijn Zoon, die naar het vlees is geboren uit het geslacht van David,” (Ro 1:1-3 WV78)

9.45-10.30: Ontvangst

Programma

10.30 Eerste studie:

Een nieuwe mens in Christus

Daarom ook is iemand die één met Christus is, een nieuwe schepping.

Het oude is voorbij, het nieuwe is gekomen. (2 Kor. 5:17 NBV)

11.20 Tweede studie:

Eén evangelie voor alle mensen

God dan verkondigt, met voorbijzien van de tijden der onwetendheid, heden aan de men­sen, dat zij allen overal tot bekering moeten komen. (Hand. 17:30 NBG'51)

12.00-12.30: Gezamenlijke discussie over de studies van de ochtend. 12.30-14.00: Gelegenheid voor gesprekken en warme maaltijd.

14.00 Derde studie:

Eén Here, één geloof, één doop

... zoals u één hoop hebt op grond van uw roeping, één Heer, één geloof, één doop één God en Vader van allen ... (Efez. 4:4-6 NBV)

14.40 Vierde studie:

De kracht van zijn opstanding

Ik wil Christus kennen en de kracht van zijn opstanding ervaren, ik wil delen in zijn lijden en aan hem gelijk worden in zijn dood, in de hoop misschien ook zelf uit de dood op te staan (Fil. 3:10,11 NBV)

15.30-15.45: Pauze

15.45-16.30: Gezamenlijke discussie en beantwoording van vragen.

16.30-18.00: Gelegenheid voor gesprekken en broodmaaltijd.

Naast het volgen van de studies is er ruime gelegenheid voor onderlinge gesprekken of persoonlijke vragen aan de sprekers.

 

Ook bent u van harte welkom bij de lectuurtafel.

 

Broeders in Christus, Postbus 520, 3800 AM Amersfoort,



Lees ook als inleiding > Paulus dienaar van het evangelie

Thursday 22 January 2009

Paulus dienaar van het evangelie

Paulus werd geboren als Saulus in Tarsus, een stad in de Romeinse provincie Cilicië (Turkije). Zijn vader moet welgesteld en als Farizeese schriftgeleerde in aanzien zijn geweest, want hij liet hem in Jeruzalem opvoeden en bij de alom geachte leraar Gamaliël studeren. Daar onderzocht hij nauwkeurig de heilige Schriften en stelde hij zich tot taak de wet nauwgezet na te leven. Door afkomst en studie had Saulus een glanzende carrière in het vooruitzicht en mogelijk am­bieerde hij een zetel in de Joodse Raad. Maar in zijn studietijd gebeurde er iets, dat uiteindelijk zou leiden tot een totale ommekeer in zijn leven en een geheel andere ambitie. Ene Jezus van Nazareth predikte het Evangelie van het Konink­rijk. Saulus koos de kant van Jezus' bestrijders, en ontketende na diens kruis­dood een vervolging tegen zijn volgelingen, omdat zij beweerden dat Hij was opgestaan uit de doden en in de hemel van God eeuwig leven had ontvangen.

Een gekruisigde was volgens de wet een vervloekte, en voor Saulus was het daarom godslastering wanneer iemand beweerde dat Jezus bij God in de hemel was. Hij meende God een dienst te bewijzen, door zulke mensen rekenschap te vragen en, als zij bij hun getuigenis bleven, te (laten) doden. Hun woorden, en de waardigheid waarmee zij stierven voor hun geloof in Jezus, lieten Saulus echter op den duur niet meer los. We krijgen de indruk dat zijn 'dreiging en moord bla­zen' een uiting van machteloosheid was: waarom was dit geloof niet uit te roeien; waarom bleven zij volharden in hun getuigenis, wetende dat zij zouden sterven? Had hij naar zijn leraar moeten luisteren, die waarschuwde dat hun vervolgers mogelijk tegen God streden, in plaats van Hem een dienst te bewijzen?

Het antwoord kreeg hij van de Here Jezus zelf. Wat moet dit voor Saulus een verschrikkelijke ontdekking zijn geweest: al die mensen die door zijn toedoen waren gegeseld en gedood, bleken getrouw in hun getuigenis. Want Jezus leef­de inderdaad! Anderzijds moet het een opluchting voor hem zijn geweest dat nu alles voorbij was, want het was hem geworden tot een kwelling, zoals hij later getuigde (Hand 26:14 NBV). Iets waar hij niet uit eigen beweging mee kon op­houden, ondanks dat het hem steeds zwaarder viel. Het werd hem duidelijk dat hij al die tijd geestelijk blind was, ondanks zijn enorme kennis van de Schriften, en ondanks dat hij zoveel bewijzen had gezien dat Jezus leeft. Maar in plaats van een zware straf te ontvangen, werd hij door de Here zelf in dienst genomen: ... Ik ben aan je verschenen om je aan te stellen als mijn dienaar, opdat je be­kend zult maken dat je mij hebt gezien en zult getuigen van alles wat ik je zal laten zien. Ik zal je daarbij beschermen tegen je eigen volk en tegen de heide­nen, naar wie ik je uitzend om hun ogen te openen, zodat ze zich van de duister­nis naar het licht keren ... (Hand. 26:16-18 NBV).

Na zijn doop leerde de Here Jezus hem wat hij in zijn naam spreken moest.

En zoals hij vóór zijn bekering een hartstochtelijk ijveraar was voor zijn voorva­derlijke overleveringen - die degenen die deze niet in acht namen de dood in het vooruitzicht stelde - werd hij na zijn doop een ijverig werker voor God en Chris­tus, die door de prediking van de verlossing in Christus Jezus zoveel mogelijk mensen verlangde te redden van de eeuwige dood.


In onze studies richten wij onze aandacht op een viertal momenten uit het le­ven van Paulus: te beginnen met de verschijning van Jezus op de weg naar Da­mascus - waar hij volgelingen van Jezus wilde vervolgen -; dan zijn toespraak in de synagoge van Antiochië; vervolgens zijn onderhoud met de oudsten van de gemeente uit Efeze; en tenslotte zijn zeereis naar Rome. Ze vormen telkens het eerste deel van een tweeluik, waarvan het tweede deel is gericht op een met zo'n moment samenhangend aspect van Paulus' leven, prediking en onderwijs.

De genade van de Here - die hem niet doodde om zijn verantwoordelijkheid voor de dood van vele van zijn volgelingen, maar hem vergaf - bracht een volle­dige ommekeer in zijn leven teweeg. Hij zag elke dag die hij vanaf dat moment mocht leven, als extra dag, die hij in dienst van God wilde besteden. Het leven dat hij voordien leefde zag hij als 'het oude leven' dat hem naar de dood voerde, en dat hij had afgelegd als was het een overkleed. In hem ontwikkelde zich een nieuwe mens, naar het voorbeeld van zijn Here en Verlosser Christus Jezus.

Paulus' toespraak in de synagoge van Antiochië staat model voor zijn predi­king, waar hij ook kwam. Uit het boek Handelingen en zijn brieven komt duidelijk naar voren, dat hij in de eerste plaats zijn volksgenoten uitnodigde zich te laten behouden door geloof in Christus Jezus, en verdriet had wanneer zij die weg afwezen. Pas nadat hij hen het evangelie had verkondigd, wendde hij zich (ook) tot de niet-Joden. Niet met een ander evangelie, maar met hetzelfde. Er is maar één evangelie, want er is maar één God van alle mensen. Allen hebben gezon­digd en kunnen alleen op grond van één en hetzelfde geloof behouden worden.

Ook zijn rede tot de oudsten uit Efeze kan worden beschouwd als een mo­del, en wel voor hoe gemeenten van Christus moeten worden opgebouwd en de leden daarin behoren te functioneren. Onbaatzuchtige liefde was daarbij zijn criterium, zowel voor God en zijn Zoon als voor medegelovigen. Paulus was be­reid zichzelf geheel weg te cijferen, en te lijden voor de zaak van Christus en het behoud van anderen. Zijn grootste zorg in dit verband was het bewaren van de eenheid. Afval van het ene geloof en het ware evangelie, om de verlangens van het vlees niet te hoeven opgeven en/of te ontkomen aan vervolging, betekende voor hem afval van de Here, met als gevolg het uiteenvallen van de gemeente.

De zeereis die Paulus maakte, kan beschouwd worden als een beeld voor zijn levensreis en die van andere gelovigen. De storm laat zien dat menselijke kunde tekort schiet, en je bij een stranding ten dode bent opgeschreven. Maar Paulus' redding was als een opstanding uit de doden. Voor hem was dit de kern van de hoop die hij als Jood al bezat, maar die door zijn ontmoeting met de le­vende Here tot levende werkelijkheid werd. Zijn verlangen was dat God zijn grote scheppende kracht zou gebruiken, om hem en alle anderen met hetzelfde geloof op te wekken en eeuwig leven te geven bij de komst van Christus uit de hemel.

Het leven van Paulus, en de resultaten van zijn prediking, laten zien dat hij een betrouwbare dienaar van Christus was. De boodschap die hij predikte heeft ook ons bereikt en is nog steeds even actueel als in zijn tijd.

Friday 2 January 2009

Reveal, command and demand what you will

"Speak Lord, for your servant hears.
Grant us ears to hear,
Eyes to see,
Wills to obey,
Hearts to love;
Then declare what you will,
Reveal what you will,
Command what you will,
Demand what you will."
- Christian Rossetti

"And he was withdrawn from them about a stone's cast,
and kneeled down, and prayed, saying, Father, if thou be willing,
remove this cup from me: nevertheless not my will, but thine, be done."
Luke 22:41-42