Showing posts with label islamisering. Show all posts
Showing posts with label islamisering. Show all posts

Wednesday 5 August 2020

Het beroemdste museum van Istanboel terug omgevormd tot een moskee

President Recep Tayyip Erdoğan heeft de Hagia Sophia, het beroemdste museum van Istanboel, weer omgevormd tot een moskee, wat wereldwijd terecht veel stof deed opwaaien.

Het gebouw dat jarenlang een oord was voor allerlei sociale, religieuze en culturele groepen, werd zo een symbool van de politieke islam in Turkije. De huidige president van Turkije hoopt zo zijn populariteit en positie te verstevigen.

Het land kijkt tegen een ernstige economische crisis aan en heeft een volk dat het zwaar te verduren krijgt onder de pandemie, waarbij vele mensen de hoop in de Turkse politiek verliezen.

Slechts een minderheid van conservatieven is tevreden met de Hagia Sophia als moskee en daarmee de verdere islamisering van het land. Want er is al langer sprake van een tendens van secularisering binnen de Turkse samenleving, meent Hussein Solomon, professor politieke wetenschappen op de University of the Free State in Zuid-Afrika.

Friday 10 June 2016

Veroverende geloofsgroep

Sommigen vrezen dat er misbruik wordt gemaakt van migratie. Men kan natuurlijk niet ontkennen dat Indonesië, Maleisië, Centraal Azië en delen van India dankzij migratie werden geïslamiseerd. Dat migratie slechts een verkapte verovering is en dat de veroveringstocht der islamieten pas zal eindigen wanneer de hele wereld is veroverd gaat een brug te ver.

Het is niet omdat er nu 57 staten zijn waarin de islam regeert dat zij werkelijk de hele wereld zal gaan veroveren. Diegenen die hier zo voor bang zijn zouden zich best eens afvragen waarom de Islam zo de harten van heel veel mensen kan veroveren.

Dat Europa niet alleen de ‘vluchtelingen’ maar ook de culturen, ideologieën/jihadisme, antisemitisme, vrouwenhaat, homohaat en de haat jegens andersdenkende importeert gaat te snel door de bocht.
Europa zal duidelijke lijnen moeten trekken en zij die in onze regio willen komen wonen sullen duidelijk moeten gemaakt worden dat men hier openheid van gedachten wenst te behouden. Indien zij heir niet mee akkoord kunnen gaan hoeven zij hier niet te wonen. Indien zij hun eigen gedachtegoed aan anderen willen opdringen zal de maatschappij dadelijk streng moeten optrekken en hen ernstig berispen met verwittiging van mogelijke uitwijzing.
Maar ook al de ingezetenen van Europa zullen akkoord moeten gaan met een algemene vrijheid van religie, waarin ook de uitoefening van het Islamietische geloof past. Echter zoals het ook voor de katholieken zal duidelijk moeten zijn past het niet om op bepaalde tijdstippen iedereen door geroep of klokkengelui anderen kenbaar te maken dat men tot gebed wordt opgeroepen. Zowel het schreeuwen door luidsprekers als klokkengelui zouden niet mogen, doordat men dan anderen verveeld met het geloof waar zij geen kennis van willen nemen.

+

++

Lees ook
Islam is hier om Europa over te nemen!


+++

Angst en verlossing van het kwaad

Nederlands: Dia. Achter de ramen onder de koep...
Nederlands: Dia. Achter de ramen onder de koepel van de moskee zijn een reeks halve manen met vijfpuntige ster te zien. De halve maan en vijfpuntige ster vormen samen het symbool voor de islam.. Een reeks halve manen met vijfpuntige ster achter de ramen van een moskee van Hindoestaanse moslims, Paramaribo-Noord (Photo credit: Wikipedia)
Het is al twee jaar geleden dat door professor Ruud Koopmans van het Wissenschaftszentrum Berlin für Sozialforschung (WZB), het grootste centrum voor sociaal onderzoek in Europa een werd gepubliceerd dat in België dat 70 procent van de Belgische moslims de regels van de Koran belangrijker vindt dan onze wetten.

Negenduizend gelovige respondenten, christenen als moslims, in zes Europese landen werden bevraagd, of ze het eens waren met enkele fundamentalistische stellingen. Zonder uitzondering antwoordden meer moslims dan christenen positief. Ook zijn moslims minder verdraagzaam dan christenen tegenover andersdenkenden als homo’s of joden. Het onderzoek werd gepubliceerd in het ‘Journal of Ethnic and Migration Studies’. Tot nu toe heeft het in de brede pers weinig weerklank gekregen, hoewel de resultaten opmerkelijk zijn, maar de Standaard bracht het nu in het openbaar.

In elke geloofsgroep kan men gematigden maar ook fundamentalisten vinden. In Amerika vallen de christen fundamentalisten hard op terwijl in Europa de moslim fundamentalisten meer in de kijker lopen, terwijl sommige amerikanen hun burgers voor zulke fanaten bang willen maken en willen doen geloven dat Europa wordt ingepalmd door de islamieten.

Wii mogen niet over het hoofd zien dat de terreurbeweging de idee van een overstrenge islam de wereld wil insturen, maar dat de meerderheid van de moslims helemaal niet zulk een leer aan hangt. Wel moet gezegd geworden dat bij de moslims de gelovigen zich werkelijk opmerkelijk beter houden aan hun geloofsregels dan bijvoorbeeld de katholieken die vele regels van hun kerk aan hun laars lappen. Vasten, voorbehoedsmiddelen of geboortebeperking zijn zaken die mensen naar eigen believen beheren en omtrent misvieringen is er helemaal geen getrouwheid aan de kerk.

De meerderheid van de moslims in Europa beleeft, tegenover de christenen in Europa, haar geloof wel op een volstrekt onproblematische manier en de meerderheid leest wel hun heilige geschriften. Bij de katholieken wordt die Heilige Schrift raar of zelden opgepikt. De meerderheid van hen die zich katholiek noemt heeft zelfs geen bijbel (Oude en Nieuwe Testament) in huis, laat staan heeft het ooit helemaal gelezen.

Vanaf 30 maart 2016, kan iedereen die met vragen over de islam zit, bellen naar een gratis infonummer. Het is een initiatief waarmee de Vlaamse tak van de Moslimexecutieve radicalisering onder jongeren de pas wil afsnijden. Het kadert in het actieplan deradicalisering van Vlaams minister Liesbeth Homans (N-VA). Zij subsidieert het project met 60.000 euro.

Een veel gehoorde analyse over de radicalisering van moslimjongeren is dat hun kennis over het geloof te wensen overlaat, waardoor ze makkelijk vatbaar zijn voor extremistisch gedachtegoed.
‘Daar willen wij met deze infolijn iets aan doen’,
 zegt Mohamed Achaïbi, de voorzitter van het Nederlandstalig college van de Moslimexecutieve.

In 2013 verscheen er al een boek waarin Bilal Benyaich, politicoloog, verbonden aan de VUB, en werkzaam bij de Sociaal-Economische Raad van Vlaanderen, met medewerking van onderzoeker Zibar Omar de 'islambeleving en het radicalisme bij Marokkanen in Brussel' bestudeerde . Zijn boek is belangrijk, onder meer omdat het geschreven is door een intelligente ‘tussenfiguur’, door iemand die twee werelden kent. Benyaich is immers niet alleen een Diestenaar die tien jaar geleden naar de hoofdstad verhuisde, hij is ook de zoon van Marokkaanse migranten.
“Niet-moslims weten weinig over de islam”,
vertelt islamitisch hulpverlener Hafid Mahla.
“In de media vind je alleen maar negatieve berichten en dan zijn er ook nog eens rechtse partijen die enorm veel angst zaaien.”
Door al dat negatieve en doordat vele mensen IS beginnen te personaliseren met Islam worden de ware moslims in een hoek gedrongen, wat ook tot gevaarlijke situaties kan leiden. Vergelijk het maar met een dier dat in de hoek wordt gedreven en geen uitweg meer ziet.

Naar hulpverleners en straatwerkers groeit er ook een wantrouwen.
"Mensen durven eigenlijk geen vragen te stellen. Vaak vertel ik dan maar uit mezelf, maar het is heel lastig om verdacht te worden van iets waar je niets aan kunt doen.” 
Als er al vragen worden gesteld, zijn dit volgens Mahla de verkeerde vragen.
“Dan wordt gevraagd naar het verschil tussen jou en een terrorist. Sommige moslims gaan de discussies aan, andere nemen afstand van de islam.”
Het moet ook gezegd worden dat de ontgoddelijkte levenswijze waar nog weinig goede moraal heerst een bijdrage levert voor vele jongeren om ook op zoek te gaan naar de ware waarden in het leven. Hierbij hopen zij een houvast te vinden in strikte regels die hen heel aannemelijk zijn om een beter leven te brengen. Die zoekenden worden dan ook een gemakkelijke prooi voor sterke en financieel goed gerunde organisaties, waarbij hun sektes zich over de gehele wereld verspreiden.

Hoe jongeren meegesleurd worden in een gedachtegoed waar zij denken goed te doen voor het islamitische geloof kan gelezen worden in het gisteren uitgekomen boek

Intisar -dit is een schuilnaam- is een 23-jarige Antwerpse moslima die onder invloed van Sharia4Belgium geradicaliseerd is en wou aansluiten bij IS in Syrië. Doordat zij toen zij een hoofddoek ging dragen een kruis over haar gezet kreeg, werd zij door haar Belgische landgenoten meer in de hoek gedrongen en gedreven naar het juk van Daesh, waar zo veel landgenoten zo bang voor zijn, en het hierdoor meer zeggingskracht geven.
Zij voelde zich in België niet meer thuis en wilde weg. Zij begon zich ook schuldig te voelen door hier in het Westen te blijven wonen en deel uit te maken van een gemeenschap die de Islam haat en zelfs 'wenst uit te roeien'. Twee maal probeerde zij zelf naar Syrië te gaan, maar dat mislukte. Uiteindelijk waren het de aanslagen in Parijs die ze aan het denken ztte. Ook voor haar kwam dat punt dat veel westerlingen ook eens best zouden hebben. Om na te gaan waarvoor IS of Daesh werkelijk staat en wat de leer van de Islam werkelijk inhoudt.
De gebeurtenissen in Parijs deden har dan ook inzien dat IS een valse profeet is en bracht haar terug met hara twee voeten op de grond waardoor het deradicaliseringsproces kon beginnen. Samen met jihadexpert Montasser Alde'emeh schreef ze haar verhaal neer om vrouwen te waarschuwen. Het boek heet: "Mijn Verlossing van het Kwaad".

+

++

Lees ook
  1. 'Islam en radicalisering bij Marokkanen in Brussel': een heldere en noodzakelijke analyse
  2. Islam is hier om Europa over te nemen!
  3. De ‘andere’ schade van IS: een etiket op iedere moslim
  4. Hoe geraakt een jonge moslima in de ban van Sharia4Belgium en IS?
  5. "Nog altijd veel zusters willen graag deel uitmaken van IS"

+++

Monday 14 April 2014

Wanneer de jongere oor kreeg voor Arabische klanken

In Bekeerlingen en omgang keken wij naar diegene die van geloof wenste te veranderen.
 Bij zulk een verandering wordt de familie van die bekeerling ook getroffen. Voor hen doen zich ook vele veranderingen voor. Ofwel kunnen zij zich ook aanpassen en er mee trachten te leven ofwel nemen zij er afstand van en keren zij zich er helemaal van af.

Belangrijk is wel dat de personen er rond willen na gaan waar die bekeerling mee bezig is. Zodra dat er iets speciaals op valt van aandachtswijziging is het misschien neit slecht om een goed gesprek aan te gaan. Omstaanders kunnen eens horen waar de persoon eigenlijk in geïnteresseerd is en waar hij of zij mee bezig is. Of nog beter: de vraag stellen wie hij of zij eigenlijk wil zijn.

Hoe een zuster haar broer zag veranderen en opkeek van zijn blik in de verte, kan u lezen in Dit is mijn broertje, hij werd moslim.

Fotografe Saskia Aukema zag op straat steeds vaker moslims van wie ze vermoedde dat ze 'geen moslim van geboorte' waren.
"Vrouwen met blauwe ogen en een hoofddoek. Ik vroeg me af waarom mensen zich bekeren tot de islam. En hoe dat dan gaat. Het leek me een moeilijke keuze. Want de islam heeft geen goed imago in het nieuws."
 Ze las erover, keek documentaires, bezocht bijeenkomsten van vrouwen die zich wilden bekeren.
"Eerst zonder camera. Toen ik de mannen en vrouwen beter leerde kennen, begon ik met het maken van portretten."
Ze had gelezen dat fotografie binnen de islam moeilijk kon liggen, maar ze ondervond nauwelijks weerstand.
 "Tot mijn verbazing kreeg ik toestemming om een fotostudiootje in te richten op de Nationale Bekeerlingendag. Die wordt ieder jaar georganiseerd, er komen wel vijftienhonderd mensen op af. Veel mensen, mannen en vrouwen, lieten zich die dag fotograferen. Ook degenen die dat niet wilden, waren enthousiast over het project."
"Voordat ik aan het project begon kende ik nauwelijks moslims. Ik snap nu waarom mensen zich bekeren. Het geeft houvast. Als buitenstaander denk je dat je wordt beperkt, maar zo ervaren zij het zelf niet."
Saskia Aukema maakte tijdens haar project kennis met antropologe Vanessa Vroon-Najem. Zij deed jarenlang onderzoek naar bekeerlingen en is afgelopen woensdag aan de UvA op het onderwerp gepromoveerd (zie Bekeerlingen en omgang). Samen hebben ze het boek 'Bekeerd' gemaakt, met teksten van Vanessa en de foto's van Saskia. In het Amsterdam Museum is een tentoonstelling met hun werk vorige vrijdag voor publiek geopend.

Lees verder > Dit is mijn broertje, hij werd moslim.

© Saskia Aukema. Jeroen (de broer van Cathelijn Schilder), bekeerd in 2005

Enhanced by Zemanta

Saturday 12 April 2014

Bekeerlingen en omgang

Verscheidene religieuze groepen proberen mensen te bekeren, maar wat gebeurt er wanneer zij overgestapt zijn to die religie. In België kunnen wij verscheidene vlaamse meisjes zien rondlopen in islamitische klederdracht. Ook weten wij dat er moslims tot het Christelijk geloof zijn gebracht, zoals tot de Christadelphians.

Van de Christadelphians weten wij dat zij door mensen van Carelinks gedoopt zijn en dat zij verzocht worden om geen contact te hebben met de andere Christadelphians, zoals mijn kerkgemeenschap. Dit is een zeer betreuren waardig iets en men kan daarbij de vraag stellen in welke mate er voor gezorgd wordt dat er sociaal contact met geloofsgenoten kan zijn en in welke mate deze mensen door hun keuze niet meer afgezonderd geraken in onze maatschappij.

De Amsterdamse antropologe Vanessa Vroon-Najem deed vijf jaar lang onderzoek naar de ervaringen van vrouwelijke bekeerlingen om na te gaan wat er gebeurt met Nederlandse vrouwen die zich bekeren tot de islam. Indien men overstapt naar een ander geloof zal dat vast en zeker gevolgen hebben in het sociale leven van die persoon en in de betrokkenheid met de omgeving.

In vele gevallen en zeker bij een overstap naar de Islam zal de veranderde houding en/of klederdracht bij de omstaanders vragen oproepen. Vooral bij bekeerlingen naar de Islam zal het uiterlijk reacties oproepen.

Deze week promoveerde Vanessa Vroon-Najem aan de Universiteit van Amsterdam op het proefschrift 'Sisters in Islam. Women's Conversion and the Politics of Belonging. A Dutch Case Study'. Voor het grote publiek maakte zij samen met fotografe Saskia Aukema het boek 'Bekeerd'.

"Sommige bekeerlingen zijn eenzaam", zegt Vroon. "Moslims in de moskee zijn blij met hun overgang tot de islam. Ze krijgen knuffels en felicitaties, maar als ze buiten staan komen ze vaak in een gat terecht. De moskee heeft meestal geen draaiboek voor de begeleiding van bekeerlingen."
Dat verhaal komt ons heel bekend voor, ook bij de Christen gemeenschappen in Afrika of Azië. daar zien wij dat die tot het Christendom gebrachte bekeerlingen na hun doopsel dikwijls in de kou achter blijven. In plaats van zich in een broederschap en nieuwe familie opgenomen te voelen, worden zij als het ware meer afgezonderd van de mensen en komen zij dikwijls in eenzaamheid terecht.

Wie kan niet beter spreken over zulk een gevoel dan iemand die het aan de lijve mocht ondervinden. Volgens mij kan Vroon dara wel aanspraak op maken. Zij werd in de jaren negentig zelf moslima. Maar haar persoonlijke ervaringen waren niet de reden voor haar onderzoek. Het had eerder te maken met het felle islamdebat dat rondom de eeuwwisseling begon.
Vroon:

"De vraag werd gesteld of de islam wel bij Nederland past. Moslims kwamen in een spanningsveld terecht. Bekeerlingen zijn een interessante groep om dat spanningsveld te onderzoeken. Zij hebben de vraag of de islam bij Nederland past voor zichzelf al met 'ja' beantwoord."
Iemand die tot een ander geloof komt, heeft eerst de interne strijd te leveren met de eigen familie, zij het ouders, broers en zussen of zelfs echtgenoot, echtgenote en kinderen. Sowieso gata een verandering van geloof spanningsvelden veroorzaken.

Bij een overstap naar het Jodendom of Islam komen er niet enkel de geloofspunten om de hoek kijken maar is er de voedingsnorm die bepaalde eisen zal opleggen welke niet dadelijk door de omgeving zal aanvaard worden. Er is de botsing met de eigen familie, die er soms moeite mee heeft dat er ineens per se halal-eten op tafel moet staan. Vader en moeder maken zich zorgen. Krijgt hun dochter nog wel een baan nu ze een hoofddoek draagt?
Vroon:
"De samenleving reageert vaak afwijzend op blauwe ogen met een hoofddoek. Men ziet het als verraad. Er zijn ook Surinaams-Nederlandse of Antilliaans-Nederlandse bekeerlingen met een hoofddoek maar dat valt minder op."
Bij bekeerlingen moet men ook nog na gaan hoe ver de bekeerde wil gaan en, wat ik veel belangrijker vindt, wat de beweegredenen mogen zijn voor de geloofsverandering.

In mijn woonwijk zie ik wel meisjes die gesluierd zijn gaan lopen en zogezegd tot de Islam zijn bekeerd, maar ik vraag mij af of buiten het uiterlijk wel degelijk iets in de geest veranderd is, buiten de onderwerping aan hun Islamitische man.
Bij sommige heb ik ondervonden dat zij helemaal niet over hun geloof willen praten en/of dat zij helemaal gene kennis hebben van wat er eigenlijk in de Koran staat. De meesten hebben dat heilige boek zelfs nog niet eens gelezen, maar gaan voort op de uitspraken van hun man dat dit of dat er wel zou instaan.

Anderzijds zegt Vroon dat het haar opviel dat velen alleen de voorschriften uit de schriftelijke bronnen zoals de Koran willen overnemen.

Er bestaan veel misvattingen over bekeerde moslima's, zegt Vroon. "Er leeft het idee dat ze meestal vanwege een man bekeerd zijn. Maar van de 47 vrouwen die ik geïnterviewd heb, hadden 21 geen islamitische man. Hun achtergronden weerspiegelen eerder de secularisatie van Nederland. Sommigen waren religieus opgevoed maar deden weinig meer aan godsdienst. Anderen waren zonder religie opgegroeid. Vaak onderzochten vrouwen meerdere religies alvorens voor de islam te kiezen.
Men bekeert zich niet van de ene op de andere dag. Ik kan mij voorstellen dat er zelfs heel wat tijd over gaat. Volgens de doctorandus was de bekering ook meestal een geleidelijk proces, zelfs bij vrouwen die met moslims getrouwd waren.
Vroon:
"Ook dan bleek in mijn onderzoek de man niet de rechtstreekse aanleiding in de zin dat bekering een voorwaarde was voor het huwelijk. Mannen gingen verschillend om met de bekering van hun vrouw. Sommigen praktiseren de islam serieus, de ander doet er weinig of niets aan. In het eerste geval waren mannen er alert op dat het een zelfstandige, religieus geïnspireerde keuze was, in het tweede geval betekende de bekering soms het einde van de relatie."
Men kan zich goed voorstellen dat indien er een chtpaar is en één van de partners van geloof wil veranderen dit ook het huwelijk in gevaar kan brengen. Maar ook bij samenwonenden zal zulk een weiziging van gedachten heel wat spanningen opleveren, vooral als de persoon er bewust van wordt dat volgens het geloof, zij het Islam of Christendom, niet hoort om zo maar met iemand onder hetzelfde dak te wonen en seksuele betrekkingen te hebben.
Spanningen kunnen optreden wanneer een stel ongetrouwd samenwoont en de bekeerde vrouw ontdekt dat dat binnen de islam niet mag en de man voor het blok zet om te trouwen. Dat gaat sommige mannen te ver, en dat betekent einde relatie.
Bij al de nieuwe bekeerlingen kan men zien dat men gelijkgezinden gaat willen opzoeken. Vooral andere bekeerden vinden zal volgens mij een belangrijk gegeven worden om zich goed te gaan voelen met het nieuwe geloof, maar ook om niet vlug te vervallen in oude gebruiken. Volgens mij is een mogelijkheid om met geloofsgenoten regelmatig bijeen te komen een zeer belangrijk gegeven om aan dat nieuwe geloof te kunnen vast houden.

De bekeerden kunnen steun zoeken en zich door elkaar aangemoedigd voelen. Dit zal volgens mij ook de mogelijkheid geven dat zij de moed zullen krijgen om ook hun nieuw verworven geloof verder uit te dragen. Bij de Islam meisjes ziet men dat zij soms kunnen over gaan tot het oprichten van groepjes om samen de islam te bestuderen.
 Ze proberen onderscheid te maken tussen culturele gewoonten van moslims en de voorschriften van de religie.
Vroon:
"Het viel me op dat velen alleen de voorschriften uit de schriftelijke bronnen zoals de Koran willen overnemen."
Bij deze bekeerlingen sluiten zich ook jonge geboren moslima's aan. Ook zij hebben er moeite mee dat de voertaal in moskeeën niet altijd Nederlands is. Soms hebben ze weinig van hun ouders meegekregen en moeten ze net als bekeerde moslima's nog van alles leren, bijvoorbeeld het gebed. 
Volgens mij bestat er een gevaar in dat in bepaalde moskeeën de voertaal geen Nederlands is terwijl deze meisjes niet Arabisch kundig zijn. Van alles kan hen wijs gemaakt worden en volgens mij zal er door het gebrek aan taalkennis  ook onvoldoende inzicht in de geloofsmaterie kunnen verworven worden.

Studies omtrent geloofsverandering kunnen voor omstaanders maar ook voor diegenen die denken aan verandering een licht werpen over het hoe, waarom en waarop te letten.
Enhanced by Zemanta

Tuesday 4 June 2013

Gevolgen van beperkingen van vrijheid in Turkijë

Vorige dinsdag begon in Istanboel een massaal protest met betogingen tegen plannen om op de plaats van een park in de binnenstad een kopie te laten verrijzen van het complex uit de tijd van het Ottomaanse Rijk. De protesten liepen uit op betogingen tegen het beleid van Erdogan.
Taksim Square, Istanbul
Taksim Square, Istanbul (Photo credit: Wikipedia)



De protesten breiden zich uit naar andere delen van het land, ook al hielden de Turkse televisie zenders het gebeuren uit de ether. Maar de mensne hopen via de sociale media meer mensen op te trommelen en op het gevaar te wijzen van de mogelijke islamisering en beperking van hun rechten, die de regering meer en meer door voert.

De afgelopen nacht is nogmaals op verschillende plekken in het land gevochten en kwam het tot confrontaties met de oproerpolitie.
Sommige kantoren van de regerende AK-partij zijn in brand gestoken.
Rond het centrale Taksim-plein in Istanboel, waar het geweld het hevigst was, wierpen demonstranten barricaden op om te proberen de politie te verdrijven. Er is veel traangas ingezet en sommige betogers spreken zelfs van het verboden Saron-gas. Wegen rond het kantoor van premier Erdogan werden afgesloten, zo meldt Reuters. Een demonstrant reed met een kleine graafmachine in op de politie; anderen demonstranten volgden. In een nabijgelegen moskee werden gewonden behandeld door medici. In het centrum van hoofdstad Ankara is de politie een winkelcentrum binnengevallen. Een paar honderd demonstranten die zich daar verscholen, zijn vastgehouden.


Demonstranten bij een vuur in hoofdstad Ankara. Op verschillende plekken in Turkije kwam het tot confrontaties met de politie. Foto AFP / Adem Altan
Demonstranten bij een vuur in hoofdstad Ankara. Op verschillende plekken in Turkije kwam het tot confrontaties met de politie. Foto AFP / Adem Altan


De premier die al tien jaar regeert heeft het land meer en meer tot een werkelijk islamitische in plaats van religie onafhankelijke staat gemaakt. Zijn autoritaire stijl, zijn conservatieve opvattingen over de islam en zijn politiek ten aanzien van Syrië stoten velen tegen de borst.

De Turkse regering is verder aan het afdalen naar grotere beperking van het volk. Vooral op het geestelijk vlak wil de regering duidelijk een strekking gaan aannemen die overeen komt met erg strenge islamitische waarden. Hierbij valt wel op dat de regering met twee maten en gewichten werkt. Zo wordt het alcohol gebruik aan banden gelegd, maar beseft men dat indien men in de hotels geen alcohol meer zou toelaten een heel deel van de toeristen en hun geld het land niet meer zou aandoen. En die financiële goudmijn zou de regering niet graag verliezen. Daar is het geld belangrijkere dan het geloof, maar ondertussen beperkt het wel zijn eigen landgenoten.

Men moet zich afvragen of de regering de stabiliteit wil bewaren die de afgelopen tien jaar is gegroeid en die heeft bijgedragen tot de economische welstand.
“Het is altijd verstandiger om het compromis en de verzoening van verschillende sectoren van de samenleving na te streven”, zegt bisschop Louis Pelâtre, apostolisch vicaris van Istanboel, in een interview met ‘Fides’ naar aanleiding van het recente en door de ordediensten keihard aangepakte straatprotest in Istanboel en elders in het land.

De bisschop stelt dat de kleine christelijke minderheid in Turkije niet rechtstreeks is betrokken bij de rellen en protesten tegen de regering. Volgens hem beging de regering van Erdogan de fout om de vooruitgang van het voorbije decennium te willen benutten om van bovenaf een islamisering op te leggen. Hij hoopt dat de sociale onrust de regering aanspoort om haar plannen te herzien. “Erdogan heeft de steun nodig van iedereen als hij wil blijven regeren.”

De apostolische vicaris gelooft niet in een open strijd. “De vergelijking tussen de rellen in Turkije en de conflicten in het Midden-Oosten gaat niet op.” Ook Erdogan vindt dat zulke vergelijking helemaal niet op gaat mist er volgens hem reeds vrijheid van stemmen en democratie bestond in zijn land.

Volgens de Turkse minister van Binnenlandse Zaken Muammar Güller zijn bij de demonstraties van de afgelopen dagen 173 gewonden gevallen, 58 burgers en 115 politieagenten. Volgens de vereniging van dokters in Ankara zijn er zaterdagavond bij de rellen in de hoofdstad alleen al 414 burgers gewond, van wie er 10 ernstige hoofdwonden hadden.
Volgens de minister zijn er sinds dinsdag 235 manifestaties geweest in 67 steden. De politie heeft volgens de minister 1.700 mensen aangehouden bij de manifestaties. Voor het grootste deel zijn die ondervraagd en daarna snel weer vrijgelaten.


Lees meer hier over:

‘Twee doden en duizend gewonden bij onlusten in Turkije’

Opnieuw onlusten in Turkije - 'extreem gewelddadige nacht' 
Opnieuw rellen met betogers in Ankara en Istanbul

Fotoverslag: Onlusten in Turkije
filmverslag: Onlusten in Turkije houden aan

+++


Enhanced by Zemanta